و چہ شب هایی را ڪہ

و چہ شب‌هایی را ڪہ
لابلاے ترانہ‌ها
لابلاے آدمهایی ڪہ از ڪنارم رد می‌شدند
لابلاے عطرهاے شیرینِ شبیہ بہ سلیقہ‌ے تو ؛
من چہ شب‌هایی را
لابلاے چشمهایی ڪہ
هواے ڪَریہ بی قرارشان ڪرده بود
دلتنڪَ حضورت بودم و
تو اما قدر تمام این شب‌ها
حواسِ دلت پِی‌ام نبود ..!