دوستان، آمده ام باز،

دوستان، آمده ام باز،
که این دفتر ممتاز،
کنم باز و شوم قافیه پرداز و سخن را کنم آغاز به تسبیح خداوند تبارک و تعالی که غفور است و رحیم است، صبور است و حلیم است، نصیر است و رئوف است و کریم است، قدیر است و قدیم است. خدایی که بسی نعمت سرشار به ما آدمیان داده،
گهرهای گران داده،
سر و صورت و جان داده،
تن و تاب و توان داده،
رخ و روح روان داده،
لب و گوش و دهان داده،
دل و چشم و زبان داده،
شکم داده و نان داده،
زآفات امان داده،
کمالات نهان داده،
هنرهای عیان داده و توفیق بیان داده و اینها پی آن داده،
‌که از شکر عطا و کرمش چشم نپوشیم و زهر غم نخروشیم و زهر درد نجوشیم و تکبر نفروشیم و می از ساغر توحید بنوشیم و بکوشیم که تا از دل و جان شکر بگوییم عنایات خداوند مبین را