تب مژگان 71
#تب_مژگان 71
محکم به پشت زانوی فرید زدم تا پاهاش خم شد و افتاد روی زمین... پیت بنزین را برداشتم... به فرید گفتم: «تو که به دردمون نیمخوری... حالا به جای یکی سوخته، بشه دو تا... فرقی نداره... کی میفهمه که کی تو را سوزونده؟!» اینا را گفتم و کل پیت بنزین را ریختم سر تا پای فرید... فرید هم دستش از پشت بسته بود... شروع به داد و بیداد کرد... مامور هفتم هم دمش گرم... یه کبریت بهم داد و گفت: «حاجی لطفا زود تمومش کن که کار داریم... من میرم تو ماشین... وقتی کارت تموم شد، بگو بچه ها با جارو و خاک انداز بیان جمعش کنن!»
فرید که اینو شنید... خودش را زمین و هوا میزد... غلط میخورد روی زمین... التماس میکرد... فحش خودش میداد... کبریت را روشن کردم... اولیش بخاطر باد شدید خاموش شد... فرید که داشت سکته میکرد و بوی بنزین هم حسابی خفش کرده بود و عزرائیل را روس سینه اش میدید، گفت: «شروین را من کشتم... همه چیز را میگم... به خدا میگم... خاموشش کن... خاموشش کن دیوونه... از پشت هم زدم به فریبا... آخه میخواستن فریبا و شروین با هم برن ترکیه... اما فریبا مال من بود... خاموش کن روانی... فریبا زنم بود... ولی شروین میخواست زنمو ببره ترکیه با خودش... خاموش کن لعنتی... الان میسوزم... خاموش کن!»
همینجور که تلاش میکردم کبریت دومی و سومی را روشن کنم، بهش گفتم: به درک که کشتی... وقتی داشتی واسه ناموس و پسر مردم نقشه میکشیدی باید فکر اینجاش هم میکردی... بازم تلاش کردم یکی دیگه روشن کنم... یکی روشن کردم اما از دستم افتاد روی خاک ها... خاک ها هم که بنزینی بودند شروع به سوختن کردند... فرید که خودش را کشونده بود چند متر اون طرف تر... به محض دیدن آتیش و شعله های بی رحمش، و اینکه من دارم کبریت بعدی را هم روشن میکنم... با داد و بیداد و جیغ و فریاد بهم گفت: چه مرگته تو؟! چی میخوای؟ خب مثل بچه آدم بگو! چرا میسوزونی؟!
گفتم: «من پاکدمنی مژگان را میخوام... میخوام نفیسه هم آدم بشه... میخوام آرمان زنده بمونه و بتونه مثل همه بچه های نابالغی که الان پیش بابا و ماماناشون هستن، زندگی کنه و خاطرات با تو اذیتش نکنه... اصلا میخوام بدونم کمالی الان کدوم گوریه؟ میخوام بدونم سهیلا کجاست؟ میخوام بدون اون پیرمرده کیه و کجاست؟ ... ولش کن... نمیخوام... اینا هیچکدومش واسه من، صدای سوزه آتیش تن و بدن تو نمیشه...» گفتم و اینبار کبریت را سه تایی روشن کردم و دویدم طرفش...
با حالت دستپاچگی و تند تند گفت: گه خوردم... باشه... میگم... میگم... کثافت نیا این طرف... گفتم نیا که میسوزم... سهیلا که خودت زدی ناکارش کردی... دیگه چی میخوای از جونش؟ اون که قطع نخاع شد!!! دیگه به درد نمیخوره... حتی اسمش هم از تور ترکیه خط خورد... نیا این طرف تا بگم... به خدا راستشو میگم... فقط نیا طرف من... حتی پولش هم قطع کردن... باید از حالا بره گدایی... کمالی نمیدونم کجاست... وقتی میگم نمیدونم ینی نمیدونم... شاید هم پیش سهیلا باشه... همون جا وایسا تا بگم... به خدا اگه اومدی جلوتر نمیگم...
گفتم: اون پیرمرد کیه؟ چیکاره است؟
گفت: صاحب همون باغی هست که الان اونجا بودیم... منم درست نمیدونم کیه... اما ... اما معمولا پول هایی که در جلسه های کمالی خرج میشد از اون میگرفتیم... وضعش خوبه... خیلی هم به کمالی علاقه داره... (البته بعدا فهمیدیم که اون پیرمرد، از بهایی زاده های قدیمی شیراز بوده که بخشی از پول های گنده ای که خرج میشده از جیب این شخص بوده... و چون تجارت میوه داشته و حساب های متعدد مالی در بانک های داخلی و خارجی داشته، لذا کسی به واریز شدن پول های زیاد به حسابش شک نمیکرده... پول هایی که قرار بوده از ترکیه و انگلستان برای مخارج تبلیغ بهاییت واریز بشه، بخشی از آن به حساب این پیرمرد بهایی ریخته میشده است!)
وایسادم بالای سر فرید... گفتم نمیسوزونمت... اما تو خیلی جنایت کردی...خیلی... کجا آموزش دیده بودی؟
فرید که داشت نفس راحت میکشید گفت: همین جا... پیش دار و دسته شروین... یکی دو بار هم رفتیم ترکیه... اما مثل بقیه بچه ها منو اسرائیل نبردن... البته من تازه فهمیدم که بعضی از بچه ها میبردن اسرائیل... میبردن بیت العدل... قبله بهاییت... شروین حتی بدون اجازه و ابلاغ بیت العدل آب هم نمیخورد... چه برسه به اینکه بخواد کسی را جا به جا کنه... ما فقط تو محله کمالی مستقر بودیم و فعالیت میکردیم... به خدا من خبری از جاهای دیگه و محله های دیگه ندارم... اگر داشتم میگفتم...
ادامه دارد...
کانال دلنوشته های یک طلبه
@Mohamadrezahadadpour
محکم به پشت زانوی فرید زدم تا پاهاش خم شد و افتاد روی زمین... پیت بنزین را برداشتم... به فرید گفتم: «تو که به دردمون نیمخوری... حالا به جای یکی سوخته، بشه دو تا... فرقی نداره... کی میفهمه که کی تو را سوزونده؟!» اینا را گفتم و کل پیت بنزین را ریختم سر تا پای فرید... فرید هم دستش از پشت بسته بود... شروع به داد و بیداد کرد... مامور هفتم هم دمش گرم... یه کبریت بهم داد و گفت: «حاجی لطفا زود تمومش کن که کار داریم... من میرم تو ماشین... وقتی کارت تموم شد، بگو بچه ها با جارو و خاک انداز بیان جمعش کنن!»
فرید که اینو شنید... خودش را زمین و هوا میزد... غلط میخورد روی زمین... التماس میکرد... فحش خودش میداد... کبریت را روشن کردم... اولیش بخاطر باد شدید خاموش شد... فرید که داشت سکته میکرد و بوی بنزین هم حسابی خفش کرده بود و عزرائیل را روس سینه اش میدید، گفت: «شروین را من کشتم... همه چیز را میگم... به خدا میگم... خاموشش کن... خاموشش کن دیوونه... از پشت هم زدم به فریبا... آخه میخواستن فریبا و شروین با هم برن ترکیه... اما فریبا مال من بود... خاموش کن روانی... فریبا زنم بود... ولی شروین میخواست زنمو ببره ترکیه با خودش... خاموش کن لعنتی... الان میسوزم... خاموش کن!»
همینجور که تلاش میکردم کبریت دومی و سومی را روشن کنم، بهش گفتم: به درک که کشتی... وقتی داشتی واسه ناموس و پسر مردم نقشه میکشیدی باید فکر اینجاش هم میکردی... بازم تلاش کردم یکی دیگه روشن کنم... یکی روشن کردم اما از دستم افتاد روی خاک ها... خاک ها هم که بنزینی بودند شروع به سوختن کردند... فرید که خودش را کشونده بود چند متر اون طرف تر... به محض دیدن آتیش و شعله های بی رحمش، و اینکه من دارم کبریت بعدی را هم روشن میکنم... با داد و بیداد و جیغ و فریاد بهم گفت: چه مرگته تو؟! چی میخوای؟ خب مثل بچه آدم بگو! چرا میسوزونی؟!
گفتم: «من پاکدمنی مژگان را میخوام... میخوام نفیسه هم آدم بشه... میخوام آرمان زنده بمونه و بتونه مثل همه بچه های نابالغی که الان پیش بابا و ماماناشون هستن، زندگی کنه و خاطرات با تو اذیتش نکنه... اصلا میخوام بدونم کمالی الان کدوم گوریه؟ میخوام بدونم سهیلا کجاست؟ میخوام بدون اون پیرمرده کیه و کجاست؟ ... ولش کن... نمیخوام... اینا هیچکدومش واسه من، صدای سوزه آتیش تن و بدن تو نمیشه...» گفتم و اینبار کبریت را سه تایی روشن کردم و دویدم طرفش...
با حالت دستپاچگی و تند تند گفت: گه خوردم... باشه... میگم... میگم... کثافت نیا این طرف... گفتم نیا که میسوزم... سهیلا که خودت زدی ناکارش کردی... دیگه چی میخوای از جونش؟ اون که قطع نخاع شد!!! دیگه به درد نمیخوره... حتی اسمش هم از تور ترکیه خط خورد... نیا این طرف تا بگم... به خدا راستشو میگم... فقط نیا طرف من... حتی پولش هم قطع کردن... باید از حالا بره گدایی... کمالی نمیدونم کجاست... وقتی میگم نمیدونم ینی نمیدونم... شاید هم پیش سهیلا باشه... همون جا وایسا تا بگم... به خدا اگه اومدی جلوتر نمیگم...
گفتم: اون پیرمرد کیه؟ چیکاره است؟
گفت: صاحب همون باغی هست که الان اونجا بودیم... منم درست نمیدونم کیه... اما ... اما معمولا پول هایی که در جلسه های کمالی خرج میشد از اون میگرفتیم... وضعش خوبه... خیلی هم به کمالی علاقه داره... (البته بعدا فهمیدیم که اون پیرمرد، از بهایی زاده های قدیمی شیراز بوده که بخشی از پول های گنده ای که خرج میشده از جیب این شخص بوده... و چون تجارت میوه داشته و حساب های متعدد مالی در بانک های داخلی و خارجی داشته، لذا کسی به واریز شدن پول های زیاد به حسابش شک نمیکرده... پول هایی که قرار بوده از ترکیه و انگلستان برای مخارج تبلیغ بهاییت واریز بشه، بخشی از آن به حساب این پیرمرد بهایی ریخته میشده است!)
وایسادم بالای سر فرید... گفتم نمیسوزونمت... اما تو خیلی جنایت کردی...خیلی... کجا آموزش دیده بودی؟
فرید که داشت نفس راحت میکشید گفت: همین جا... پیش دار و دسته شروین... یکی دو بار هم رفتیم ترکیه... اما مثل بقیه بچه ها منو اسرائیل نبردن... البته من تازه فهمیدم که بعضی از بچه ها میبردن اسرائیل... میبردن بیت العدل... قبله بهاییت... شروین حتی بدون اجازه و ابلاغ بیت العدل آب هم نمیخورد... چه برسه به اینکه بخواد کسی را جا به جا کنه... ما فقط تو محله کمالی مستقر بودیم و فعالیت میکردیم... به خدا من خبری از جاهای دیگه و محله های دیگه ندارم... اگر داشتم میگفتم...
ادامه دارد...
کانال دلنوشته های یک طلبه
@Mohamadrezahadadpour
۳.۷k
۰۲ مهر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.