فرار که بلدی؟

فرار که بلدی؟
بیا فـرار کنیم یک جایِ دور....
وسطِ یک جنگلِ خیسِ نزدیک به رودی، چشمه ای چیزی....
یک کلبه یِ چوبی با سقف شیب دار بسازیم
قول میدهم غر نزنم و از زیرِ کار در نروم....
راستی برایِ خودمان دوتا
یک میزِ گردِ کوچولو و دو صندلی هم بساز...
حواست باشد میز کوچولو باشد ها
خوشم نمی آید وقتی آنطرفش نشسته ام زیاد ازتو دور باشم
اصلا دوری چیز بدیست.....
و بیشتر از آن حواست باشد
فقط دو صندلی
برای یک منِ "بانـو"
و یک شمایِ "آقـا"....
فـرار که بلـدی؟
فرار از همه یِ آدم ها
به سمتِ آغوشِ هم....
فـرار از هـرچیزِ لعنتــی ای که گره کورِ دست هایمان را از هم باز کنـد....
فرار کنیـم یک گوشه یِ دنیا
و یک خانه یِ کوچکِ نقلی بسازیم که بیشترین فاصله امان دومتـر باشد....
غروب ها لبِ پنجـره تو موهایِ مرا را ببافی و من رویاهایِ قشنگ....
موسیقیِ مان ضرب گرفتن رویِ میز باشد و دوتایی شاملـو خواندنمان....
خوراکمان هم نانی باشد و عشـق....
و طعم بوسه هایمان، تمشک هایِ وحشی....
بیـا ازاین غبارآلودِ شهـرِ لعنتی
به آغوشِ هم پناه ببریم....
فـرار که بلدی....؟؟