من صبورم اما ...

من صبورم اما ...
به خدا دست خودم نیست اگر می‌رنجم !

یا اگر شادیِ زیبایِ تو را ،
به غم غربت چشمان خودم می بندم ...!

من صبورم اما ...
چه قدَر با همه‌ی عاشقی ام محزونم ...!

و به یاد همه‌ی خاطره‌های گل سرخ ،
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم ...!

من صبورم اما ...
بی دلیل از قفس کهنه‌ی شب میترسم !

بی دلیل از همه‌ی تیرگی رنگ غروب ،
و چراغی که تو را از شب متروکِ دلم دور کند !

من صبورم اما ... آه ...
این بغض گران صبر چه میداند چیست !