با تمام ناملایمت ها و تنگ دستی ها،

با تمام ناملایمت ها و تنگ دستی ها،
هنوز استوار ایستاده ای ؛
مثل تمام اسطوره های آزاده شاهنامه ات.
تو هم با همان جان آزاده ات ایستاده ای؛
بزرگ و بشکوه.

توس، با غرور سر بر آسمان می ساید و فخر می خروشد به داشتن بزرگ مهری چون تو.

بلندترین کوه های کهن سال جهان،
سر تعظیم فرو آورده اند این همه رادمردی و آزادمنشی را.

نشانی تمام انسان های آزاده را باید از تو پرسید.

تمام کلمات پارسی،
بوی تورا می دهند.
تویی که راز ماندگاری این زبان شیرینی.

تمام کلمات پارسی، به صف ایستاده اند تانام جاودانه ات را با بلندترین صداها، در قصیده هایی بی پایان بسرایند.
و نام زیبایت را با هم آوازکنند با زیباترین نت هایی که تا به حال ازدهان هیچ پرنده ای آواز نشده باشد.

با کدام کلمات می توانند کلمات پارسی، سپاس تو را بگویند؛ سپاس رنج سی ساله ات را که آغاز ماندگاریشان بود.

خطوط پیشانی ات، رد پای رنج هاست؛

«بسی رنج بردم در این سال سی نامیرای عجم زنده کردم بدین پارسی»
شاهنامه ات، نامه ماندگاری ایران زمین است، نامه ماندگاری نام های اسطوره های ایران است؛ اسطوره هایی که جان های آزاده شان را میراث ایرانیان کرده اند.

آه، حکیم توس، حکیم حماسه!
دنیا را فتح کرده ای؛ بی آنکه اسبی زین کنی، بی آن که شمشیری بیرون از نیامی بلغزد.
دنیا ناگزیر سر فرود آوردن در برابر شکوه توست.
دهان که می گشایی؛ با کلماتی بشکوه، جهانی از دل ها را فتح می کنی و با حکمت بی پایانت، دنیایی شیرین برای ما فراهم کرده ای از عشق وحماسه و حکمت.

سال هاست که رستم واسفندیار و...
با تو به شب نشینی خانه های مهربان ایرانی ما می آیند و سیاوش از آتش عشق دل ها عبور می کند و سینه ها گلستان می شوند.

ایران،
زنده به نام فردوسی هاست و فردوسی،
زنده به ایران؛
ایرانی که مهد پاکان خردمند و خردمندان نامیرا بوده است..


۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم "ابوالقاسم فردوسی"
گرامی باد🌹