بسم رب صدیقة الطاهرة فاطمة الزهراء سلام الله علیها
بسم رب صدیقة الطاهرة فاطمة الزهراء سلام الله علیها
#خطبه_فدکیه_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها
#بخش_هشتم
فَلَمَّا اخْتارَ اللّهُ لِنَبِیِّهِ دارَ اَنْبِیائِهِ وَ مَأْوی اَصْفِیائِهِ وَ اَتَمَّ عَلَیْهِ ما وَعَدَهُ، ظَهَرَتْ فِیکُمْ حَسِیکَةُ النِّفاقِ وَ سَمَلَ جِلْبابُ الدِّینِ وَ اَخْلَقَ ثَوْبُهُ وَ نَحَلَ عَظْمُهُ وَ اَوْدَتْ رِمَّتُهُ وَ نَطَقَ کاظِمُ الْغاوِینَ وَ نَبَغَ خامِلُ الاَْقَلِّینَ، وَ هَدَرَ فَنِیقُ الْمُبْطِلِینَ، فَخَطَرَ فی عَرَصاتِکُمْ. وَ اَطْلَعَ الشَّیْطانُ رَأْسَهُ مِنْ مَغْرِزِهِ هاتِفاً بِکُمْ. فَدَعاکُمْ فَاَلْفاکُمْ لِدَعْوَتِهِ مُسْتَجِیبِینَ، وَ لِلْغِرَّةِ فِیهِ مُلاحِظِینَ.
ثُمَّ اسْتَنْهَضَکُمْ فَوَجَدَکُمْ ناهِضِینَ خِفافاً، وَ اَحْمَشَکُمْ فَأَلْفاکُمْ غِضاباً، فَوَسَمْتُمْ غَیْرَ إِبِلِکُمْ وَ اَوْرَدْتُمُوها غَیْرَ شِرْبِکُمْ. هذا وَ الْعَهْدُ قَرِیبٌ وَ الْکَلْمُ رَحِیبٌ وَ الْجُرْحُ لَمّا یَنْدَمِلْ وَ الرَّسُولُ لَمّا یُقْبَرْ.
بِداراً زَعَمْتُمْ خَوْفَ الْفِتْنَةِ! «أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا، وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکافِرِینَ» فَهَیْهاتَ مِنْکُمْ وَ کَیْفَ بِکُمْ وَ «اَنّی تُؤْفَکُونَ»؟! وَ کِتابُ اللّهِ بَیْنَ اَظْهُرِکُمْ. أُمُورُهُ ظاهِرَةٌ وَ اَحْکامُهُ زاهِرَةٌ وَ اَعْلامُهُ باهِرَةٌ وَ زَواجِرُهُ لائِحَةٌ، وَ أَوامِرُهُ واضِحَةٌ، قَدْخَلَّفْتُمُوهُ وَرآءَ ظُهُورِکُمْ.
أَرَغْبَةً ـ وَیْحَکُمْ ـ عَنْهُ تُرِیدُونَ أَمْ بِغَیْرِهِ تَحْکُمُونَ؟ «بِئْسَ لِلظّالِمِینَ بَدَلاً» «وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الاِْسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الاْخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ»
ثُمَّ لَمْتَلْبَثُوا اِلاّ رَیْثَ اَنْ تَسْکُنَ نَفْرَتُها وَ یَسْلَسَ قِیادُها، ثُمَّ أَخَذْتُمْ تُورُونَ وَقْدَتَها وَ تُهَیِّجُونَ جَمْرَتَها.
وَ تَسْتَجِیبُونَ لِهُتافِ الشَّیْطانِ الْغَوِیِّ وَ اِطْفاءِ اَنْوارِ الدِّینِ الْجَلِیِّ وَ اِهْمالِ سُنَنِ النَّبِیِّ الصَّفِیِّ، تَشْرَبُونَ حَسْواً فِی ارْتِغاءٍ.
وَ تَمْشُونَ لِأَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ فِی الْخَمَرِ وَ الضَّرَّاءِ وَ نَصْبِرُ مِنْکُمْ عَلی مِثْلِ حَزِّ الْمُدی، وَ وَخْزِ السِّنانِ فِی الْحَشا.
خطبه فدک:
آن گاه که خداوند برای رسول خود کاشانه ی پیامبران و جایگاه برگزیدگانش را انتخاب کرد و وعده هایش را نسبت به او تمام فرمود؛ در میان شمایان خار نفاق پدیدار شد و لباس دینتان به کهنگی گرایید و جامه ی آن مندرس شد و استخوانش به ضعف و سستی رفت و پوسیده ی آن نابود گشت.
خشم فرو نشسته ی گمراهان برپا شد و گمنام فروخفتگانِ بی ارزش، پدیدار گشت و شتر نازپروده ی باطل پرستان نعره برآورد و در صحنه ها دُم جنبانید. شیطان از لاک خود سربرآورد و برشما بانگ زد و شما را اجابت کننده ی دعوتش دید و خیره ی فریبش یافت.
آن گاه شما را به جنبش آورد و چالاک و سبک مغزتان یافت و به خشمتان آورد و شمایان را خشمگین یافت که بر غیر شتر خود داغ زدید [علامت گذاری کردید] و آن را در آبشخور دیگران وارد کردید.
تمامی این ها در حالی بود که هنوز زمانی سپری نشده بود و جراحت فِراق پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وسیع بود و هنوز التیام نیافته بود و پیکر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دفن نشده بود. البته این کارها را به بهانه ی ترس از بروز فتنه، شتابان انجام دادید در حالی که به گفته ی قرآن «هان که در فتنه افتادند و همانا جهنّم، کافران را فراخواهد گرفت». (توبه / 49) از شما بعید و دور بود! چگونه چنین کردید؟! چرا و «به کدام راه انحرافی می روید؟!» (انعام/ 95)
حال آن که کتاب خدا در دیدگاه شماست؛ کتابی که موضوعاتش روشن و احکامش درخشان و پرچم ها و علاماتش تابان و دورباش هایش فروزان و فرمان هایش واضح است. لیکن شما آن را به پشت سر خود افکندید. وای بر شما! آیا از قرآن گریختید؟ یا غیر آن را [در کارهایتان] حاکم نمودید؟
«ستمگران را چه جایگزینی است [که مخالف قرآن کنند]». (کهف / 50)
«و هرکس به جز اسلام دینی بجوید، هرگز از او پذیرفته نبوده، در جهان دیگر از زیان کاران خواهد بود». (آل عمران / 85)
آن گاه درنگ نکردید؛ مگر به اندازه ای که مرکب خلافت آرام گیرد و مهارش به دست آید. در آن هنگام به افروختن آتش آن و شعله ور کردن جرقه هایش پرداختید.
و بانگ شیطان گمراه گر را پاسخ گفتید و به خاموش کردن فروغ دین و روش های پیامبر برگزیده برخواستید و به نیرنگ و حیله رفتار کردید؛ مانند آن که به بهانه ی گرفتن کف روی شیر، آن را جرعه جرعه می نوشید. و نسبت به اهل بیت و فرزندان او [پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم] در میان مخفی گاه ها گام برداشتید و ما بسان خنجری بر گلو خلیده
#خطبه_فدکیه_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها
#بخش_هشتم
فَلَمَّا اخْتارَ اللّهُ لِنَبِیِّهِ دارَ اَنْبِیائِهِ وَ مَأْوی اَصْفِیائِهِ وَ اَتَمَّ عَلَیْهِ ما وَعَدَهُ، ظَهَرَتْ فِیکُمْ حَسِیکَةُ النِّفاقِ وَ سَمَلَ جِلْبابُ الدِّینِ وَ اَخْلَقَ ثَوْبُهُ وَ نَحَلَ عَظْمُهُ وَ اَوْدَتْ رِمَّتُهُ وَ نَطَقَ کاظِمُ الْغاوِینَ وَ نَبَغَ خامِلُ الاَْقَلِّینَ، وَ هَدَرَ فَنِیقُ الْمُبْطِلِینَ، فَخَطَرَ فی عَرَصاتِکُمْ. وَ اَطْلَعَ الشَّیْطانُ رَأْسَهُ مِنْ مَغْرِزِهِ هاتِفاً بِکُمْ. فَدَعاکُمْ فَاَلْفاکُمْ لِدَعْوَتِهِ مُسْتَجِیبِینَ، وَ لِلْغِرَّةِ فِیهِ مُلاحِظِینَ.
ثُمَّ اسْتَنْهَضَکُمْ فَوَجَدَکُمْ ناهِضِینَ خِفافاً، وَ اَحْمَشَکُمْ فَأَلْفاکُمْ غِضاباً، فَوَسَمْتُمْ غَیْرَ إِبِلِکُمْ وَ اَوْرَدْتُمُوها غَیْرَ شِرْبِکُمْ. هذا وَ الْعَهْدُ قَرِیبٌ وَ الْکَلْمُ رَحِیبٌ وَ الْجُرْحُ لَمّا یَنْدَمِلْ وَ الرَّسُولُ لَمّا یُقْبَرْ.
بِداراً زَعَمْتُمْ خَوْفَ الْفِتْنَةِ! «أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا، وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکافِرِینَ» فَهَیْهاتَ مِنْکُمْ وَ کَیْفَ بِکُمْ وَ «اَنّی تُؤْفَکُونَ»؟! وَ کِتابُ اللّهِ بَیْنَ اَظْهُرِکُمْ. أُمُورُهُ ظاهِرَةٌ وَ اَحْکامُهُ زاهِرَةٌ وَ اَعْلامُهُ باهِرَةٌ وَ زَواجِرُهُ لائِحَةٌ، وَ أَوامِرُهُ واضِحَةٌ، قَدْخَلَّفْتُمُوهُ وَرآءَ ظُهُورِکُمْ.
أَرَغْبَةً ـ وَیْحَکُمْ ـ عَنْهُ تُرِیدُونَ أَمْ بِغَیْرِهِ تَحْکُمُونَ؟ «بِئْسَ لِلظّالِمِینَ بَدَلاً» «وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الاِْسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الاْخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ»
ثُمَّ لَمْتَلْبَثُوا اِلاّ رَیْثَ اَنْ تَسْکُنَ نَفْرَتُها وَ یَسْلَسَ قِیادُها، ثُمَّ أَخَذْتُمْ تُورُونَ وَقْدَتَها وَ تُهَیِّجُونَ جَمْرَتَها.
وَ تَسْتَجِیبُونَ لِهُتافِ الشَّیْطانِ الْغَوِیِّ وَ اِطْفاءِ اَنْوارِ الدِّینِ الْجَلِیِّ وَ اِهْمالِ سُنَنِ النَّبِیِّ الصَّفِیِّ، تَشْرَبُونَ حَسْواً فِی ارْتِغاءٍ.
وَ تَمْشُونَ لِأَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ فِی الْخَمَرِ وَ الضَّرَّاءِ وَ نَصْبِرُ مِنْکُمْ عَلی مِثْلِ حَزِّ الْمُدی، وَ وَخْزِ السِّنانِ فِی الْحَشا.
خطبه فدک:
آن گاه که خداوند برای رسول خود کاشانه ی پیامبران و جایگاه برگزیدگانش را انتخاب کرد و وعده هایش را نسبت به او تمام فرمود؛ در میان شمایان خار نفاق پدیدار شد و لباس دینتان به کهنگی گرایید و جامه ی آن مندرس شد و استخوانش به ضعف و سستی رفت و پوسیده ی آن نابود گشت.
خشم فرو نشسته ی گمراهان برپا شد و گمنام فروخفتگانِ بی ارزش، پدیدار گشت و شتر نازپروده ی باطل پرستان نعره برآورد و در صحنه ها دُم جنبانید. شیطان از لاک خود سربرآورد و برشما بانگ زد و شما را اجابت کننده ی دعوتش دید و خیره ی فریبش یافت.
آن گاه شما را به جنبش آورد و چالاک و سبک مغزتان یافت و به خشمتان آورد و شمایان را خشمگین یافت که بر غیر شتر خود داغ زدید [علامت گذاری کردید] و آن را در آبشخور دیگران وارد کردید.
تمامی این ها در حالی بود که هنوز زمانی سپری نشده بود و جراحت فِراق پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وسیع بود و هنوز التیام نیافته بود و پیکر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دفن نشده بود. البته این کارها را به بهانه ی ترس از بروز فتنه، شتابان انجام دادید در حالی که به گفته ی قرآن «هان که در فتنه افتادند و همانا جهنّم، کافران را فراخواهد گرفت». (توبه / 49) از شما بعید و دور بود! چگونه چنین کردید؟! چرا و «به کدام راه انحرافی می روید؟!» (انعام/ 95)
حال آن که کتاب خدا در دیدگاه شماست؛ کتابی که موضوعاتش روشن و احکامش درخشان و پرچم ها و علاماتش تابان و دورباش هایش فروزان و فرمان هایش واضح است. لیکن شما آن را به پشت سر خود افکندید. وای بر شما! آیا از قرآن گریختید؟ یا غیر آن را [در کارهایتان] حاکم نمودید؟
«ستمگران را چه جایگزینی است [که مخالف قرآن کنند]». (کهف / 50)
«و هرکس به جز اسلام دینی بجوید، هرگز از او پذیرفته نبوده، در جهان دیگر از زیان کاران خواهد بود». (آل عمران / 85)
آن گاه درنگ نکردید؛ مگر به اندازه ای که مرکب خلافت آرام گیرد و مهارش به دست آید. در آن هنگام به افروختن آتش آن و شعله ور کردن جرقه هایش پرداختید.
و بانگ شیطان گمراه گر را پاسخ گفتید و به خاموش کردن فروغ دین و روش های پیامبر برگزیده برخواستید و به نیرنگ و حیله رفتار کردید؛ مانند آن که به بهانه ی گرفتن کف روی شیر، آن را جرعه جرعه می نوشید. و نسبت به اهل بیت و فرزندان او [پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم] در میان مخفی گاه ها گام برداشتید و ما بسان خنجری بر گلو خلیده
۹۵۳
۰۳ بهمن ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.