غزلے ناب و صمیمانہ بہ رنگ دل تو

غزلے ناب و صمیمانہ بہ رنگ دل تو
بســــرایم کہ شود بار دگر قاتل تو
آنچنان مســـت زتیمار رُخت گشتہ دلم
کہ کُشم هر کہ بخواهد بشود مایل تو
نفسے در قفسے همچو کسے کردی مرا
آن خدایی بستایم کہ شود واصل تو
قایقی را سازم و آن را بہ آب اندازم
بشوم همدم سهراب و شوم غافل تو
پشت دریاها شهریست کہ بہ آن دلبندم
بہ گمانم کہ بباشدش همان ساحل تو.