عصر جمعه، مثل آدم خوشحالیه که وسایلشو جمع کرده و منتظره که دوستاش بیان دنبالش و برن سفر، ولی نمیدونه که یادشون رفته ببرنش و گوشیاشون توی جاده آنتن نمیده و غروب زنگ میزنن بهش که ببخش، یادمون رفت بیایم دنبالت...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.