نبرد قرقیسا :
نبرد قرقیسا :
نبرد قرقیسیا نبردی است که به باور مسلمانان در آینده روی خواهد داد (قبل از ظهور) که «مانند آن دیده نشده و نخواهد شد».
روایات اسلامی خبر از وقوع جنگ‌ها، فتنه‌ها و آشوب‌های گسترده و فراوان در آخرالزمان و در آستانه ظهور مهدی موعود می‌دهند؛ فتنه‌هایی که پی در پی می‌رسند و سرزمین‌های بسیاری را در بر می‌گیرند. این جنگ یکی از بزرگترین فرازهای زندگی سفیانی است که پس از سرکوب مخالفان هدفی جز حمله به عراق ندارد از این رو با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار می‌شود. در میانه راه در منطقه‌ای به نام قرقیسیا در شمال سوریه امروزی (محل کنونی شهر بصیره در شرق دیرالزور) میان او و سپاهی دیگر جنگی هولناک درمی‌گیرد.
بنابر آنچه از روایات به دست می‌آید طرفین درگیر در نبرد قرقیسیا، شش دسته هستند:
ترک‌ها: آنها در منطقه بین النهرین نیرو پیاده کرده‌اند.
رومیان: آنان در سرزمین فلسطین نیرو پیاده کرده‌اند.
سفیانی: او همه سرزمین شام و اردن را در چنگ دارد.
عبدالله: او هم‌پیمان رومیان در منطقه است.
قیس: فرمانده سرزمین مصر در آن روزگار است.
فرزندان عباس: آنان از سرزمین عراق می‌آیند.[۱۲]
بنا بر برخی روایاتی که در این زمینه وارد شده است:
«غربیان (رومیان) به سوی مصر حرکت می‌کنند و ورود آنان به آن سرزمین نشانه آمدن سفیانی است. پیش از آن شخصی که دعوت می‌کند، قیام می‌کند و ترک‌ها به حیره و رومیان به فلسطین وارد می‌شوند. عبدالله هم بر آنان پیشی گرفته تا این دو لشکر بر سر رود، در برابر هم بایستند. پس جنگ بزرگی رخ دهد و صاحب المغرب (هم پیمان رومیان) هم به راه می‌افتد. مردان را می‌کشند و زنان را در بند می‌کنند. آنگاه به سوی قیش برگشته تا اینکه سفیانی وارد شهر حیره می‌شود و هر آنچه که آنان گردآورده بودند را در هم می‌شکند و پس از آن به سوی کوفه به راه می‌افتد.»[۱۳]
سفیانی با سپاهش بر آنان پیروز می‌شود و ترکان و رومیان را در قرقیسیا می‌کشد.[۱۴] در جایی دیگر آمده‌است: پس در آن هنگام ترکان و رومیان اجتماع کرده و با یکدیگر به نبرد برمی‌خیزند و سه پرچم در شام برافراشته می‌شود، آنگاه سفیانی با آنان جنگ می‌کند تا در منطقه قرقیسیا به آنها می‌رسد.[۱۵]
در روایت دیگری چنین آمده‌است:
«زمان وارد شدن سفیانی به کوفه بعد از نبرد او با ترکان و رومیان در قرقیسیا است.»
نبرد قرقیسیا نبردی است که به باور مسلمانان در آینده روی خواهد داد (قبل از ظهور) که «مانند آن دیده نشده و نخواهد شد».
روایات اسلامی خبر از وقوع جنگ‌ها، فتنه‌ها و آشوب‌های گسترده و فراوان در آخرالزمان و در آستانه ظهور مهدی موعود می‌دهند؛ فتنه‌هایی که پی در پی می‌رسند و سرزمین‌های بسیاری را در بر می‌گیرند. این جنگ یکی از بزرگترین فرازهای زندگی سفیانی است که پس از سرکوب مخالفان هدفی جز حمله به عراق ندارد از این رو با سپاهی بزرگ به سمت عراق رهسپار می‌شود. در میانه راه در منطقه‌ای به نام قرقیسیا در شمال سوریه امروزی (محل کنونی شهر بصیره در شرق دیرالزور) میان او و سپاهی دیگر جنگی هولناک درمی‌گیرد.
بنابر آنچه از روایات به دست می‌آید طرفین درگیر در نبرد قرقیسیا، شش دسته هستند:
ترک‌ها: آنها در منطقه بین النهرین نیرو پیاده کرده‌اند.
رومیان: آنان در سرزمین فلسطین نیرو پیاده کرده‌اند.
سفیانی: او همه سرزمین شام و اردن را در چنگ دارد.
عبدالله: او هم‌پیمان رومیان در منطقه است.
قیس: فرمانده سرزمین مصر در آن روزگار است.
فرزندان عباس: آنان از سرزمین عراق می‌آیند.[۱۲]
بنا بر برخی روایاتی که در این زمینه وارد شده است:
«غربیان (رومیان) به سوی مصر حرکت می‌کنند و ورود آنان به آن سرزمین نشانه آمدن سفیانی است. پیش از آن شخصی که دعوت می‌کند، قیام می‌کند و ترک‌ها به حیره و رومیان به فلسطین وارد می‌شوند. عبدالله هم بر آنان پیشی گرفته تا این دو لشکر بر سر رود، در برابر هم بایستند. پس جنگ بزرگی رخ دهد و صاحب المغرب (هم پیمان رومیان) هم به راه می‌افتد. مردان را می‌کشند و زنان را در بند می‌کنند. آنگاه به سوی قیش برگشته تا اینکه سفیانی وارد شهر حیره می‌شود و هر آنچه که آنان گردآورده بودند را در هم می‌شکند و پس از آن به سوی کوفه به راه می‌افتد.»[۱۳]
سفیانی با سپاهش بر آنان پیروز می‌شود و ترکان و رومیان را در قرقیسیا می‌کشد.[۱۴] در جایی دیگر آمده‌است: پس در آن هنگام ترکان و رومیان اجتماع کرده و با یکدیگر به نبرد برمی‌خیزند و سه پرچم در شام برافراشته می‌شود، آنگاه سفیانی با آنان جنگ می‌کند تا در منطقه قرقیسیا به آنها می‌رسد.[۱۵]
در روایت دیگری چنین آمده‌است:
«زمان وارد شدن سفیانی به کوفه بعد از نبرد او با ترکان و رومیان در قرقیسیا است.»
۳.۰k
۰۷ آبان ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.