می زنم حرف دلم را گرچه گوش تو کر است

می زنم حرف دلم را گرچه گوش تو کر است
این همه خود خواهی و بی اعتنایی نوبر است
جای من بگذار خود را لحظه ای ای وای من
در نگاهم خیره ای فکر تو جای دیگر است
من همیشه اولم در عاشقی اما چه سود
هر طرف می ایستم آن سو برایت آخر است
عشق پیرم کرده اما اشک هایم تازه است
گوش کن شعر مرا اندیشه ی نو در سر است
میل رفتن داری و حرف دل من ناتمام
صبر کن دیوانه جان این بیت آخر محشر است
یک درخت از ریشه خشکید آن یکی با اره مرد
مرگ با فریاد از خاموش مردن بهتر است