جشن خردادگان:
جشن خردادگان:
* در گاهشماری ایرانی روز ششم هر ماه خرداد روز نام دارد.
جشن خردادگان در خرداد روز (روز ششم) از خرداد ماه است و به هئوروتات (خورداد) تعلق دارد که نماینده ی کمال و رسایی می باشد.
خرداد یکی از صفات آفریدگار و آفرینش ایزدی است و نهایت هر چیز رسیدن به وصال اوست. سوسن، گل ویژه خرداد است.
تمام ایزدانی که در اندیشه و آیین ایرانیان جای داشته اند بیشتر شبیه مفاهیم والای عرفانی و فلسفی می باشند و شاید بعد از اسلام همین مفاهیم نقش اساسی در شکل گیری عرفان ایرانی ایفا کردند.
خرداد یکی از امشاسپندان است و شادمانی بخشیدن و پاداش نیکوی روان های نیکو کار با اوست. در زمین نیز نگهبانی آب ها و دفع پلیدی از آنها را بر عهده دارد.
چون خرداد نگهبان آب است به این مناسبت ایرانیان قدیم در این جشن به کنار چشمه و رودخانه و جویبار می رفتند و به عیش و شادی می پرداختند.
از آنجایی در این ماه آب برای کشت و زراعت بیشتر مورد احتیاج و سودمند است و باران بخشایش پروردگار به زمین می بارد، از این جهت کشاورزان برای خشنودی از نعمت آب و باران بیشتر به این جشن توجه دارند و از آن تجلیل می نمایند.
بیرونی درباره خردادگان می گوید:
خرداد ماه، روز ششم آن روز خرداد است و آن عیدی است که به واسطه ی اتفاق دو نام خردادگان نام دارد و معنای این نام ثبات خلق است و خرداد ملکی است که به تربیت خلق و اشجار و نبات و ازله پلیدی از آب ها موکل است.
ترجمه آثار الباقیه عن القرون خالیه ابوریحان بیرونی، ص ۲۴۸
در کتاب بندهش از گل سوسن به عنوان گل ویژه امشاسپند بانو « خُرداد » نام برده شده است: «... این را نیز گوید که هرگلی از آنِ امشاسپندی است؛ و باشد که گوید: ... سوسن خرداد را، .. » که بر این بنیان بهترین نماد برای جشن خردادگان گل سوسن است. معروف ترین نمونه‌های گل سوسن نزد ایرانیان سوسن سپید Lilium candidum یا سوسن آزاد است که به نام سوسن ده زبان یا سوسن گل دراز نیز شناخته می‌شود، همچنین یکی دیگر از گونه‌های نادر گل سوسن که بومی برخی مناطق شمالی ایران است ، سوسن چلچراغ Lilium lederbourii نام گرفته است. در متن پهلوی «خسرو قبادان و ریدکی» بوی گل سوسن سپید، چون «بوی دوستی» توصیف شده است.
بن نامه ها و یاری نامه ها:
تارنگار کوروش پرست
بیرونی. مترجم: اکبر داناسرشت. ترجمه آثارالباقیه عن القرون الخالیه. تهران: کتابخانه خیام به شرکت مترجم. چاپخانه شرکت طبع کتاب، ١٣٢١
فریدون جنیدی. زروان. چاپ اول، تهران: بنیاد نیشابور، ١٣۵٨.
عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱، ISBN 964-6786-14-6.
* در گاهشماری ایرانی روز ششم هر ماه خرداد روز نام دارد.
جشن خردادگان در خرداد روز (روز ششم) از خرداد ماه است و به هئوروتات (خورداد) تعلق دارد که نماینده ی کمال و رسایی می باشد.
خرداد یکی از صفات آفریدگار و آفرینش ایزدی است و نهایت هر چیز رسیدن به وصال اوست. سوسن، گل ویژه خرداد است.
تمام ایزدانی که در اندیشه و آیین ایرانیان جای داشته اند بیشتر شبیه مفاهیم والای عرفانی و فلسفی می باشند و شاید بعد از اسلام همین مفاهیم نقش اساسی در شکل گیری عرفان ایرانی ایفا کردند.
خرداد یکی از امشاسپندان است و شادمانی بخشیدن و پاداش نیکوی روان های نیکو کار با اوست. در زمین نیز نگهبانی آب ها و دفع پلیدی از آنها را بر عهده دارد.
چون خرداد نگهبان آب است به این مناسبت ایرانیان قدیم در این جشن به کنار چشمه و رودخانه و جویبار می رفتند و به عیش و شادی می پرداختند.
از آنجایی در این ماه آب برای کشت و زراعت بیشتر مورد احتیاج و سودمند است و باران بخشایش پروردگار به زمین می بارد، از این جهت کشاورزان برای خشنودی از نعمت آب و باران بیشتر به این جشن توجه دارند و از آن تجلیل می نمایند.
بیرونی درباره خردادگان می گوید:
خرداد ماه، روز ششم آن روز خرداد است و آن عیدی است که به واسطه ی اتفاق دو نام خردادگان نام دارد و معنای این نام ثبات خلق است و خرداد ملکی است که به تربیت خلق و اشجار و نبات و ازله پلیدی از آب ها موکل است.
ترجمه آثار الباقیه عن القرون خالیه ابوریحان بیرونی، ص ۲۴۸
در کتاب بندهش از گل سوسن به عنوان گل ویژه امشاسپند بانو « خُرداد » نام برده شده است: «... این را نیز گوید که هرگلی از آنِ امشاسپندی است؛ و باشد که گوید: ... سوسن خرداد را، .. » که بر این بنیان بهترین نماد برای جشن خردادگان گل سوسن است. معروف ترین نمونه‌های گل سوسن نزد ایرانیان سوسن سپید Lilium candidum یا سوسن آزاد است که به نام سوسن ده زبان یا سوسن گل دراز نیز شناخته می‌شود، همچنین یکی دیگر از گونه‌های نادر گل سوسن که بومی برخی مناطق شمالی ایران است ، سوسن چلچراغ Lilium lederbourii نام گرفته است. در متن پهلوی «خسرو قبادان و ریدکی» بوی گل سوسن سپید، چون «بوی دوستی» توصیف شده است.
بن نامه ها و یاری نامه ها:
تارنگار کوروش پرست
بیرونی. مترجم: اکبر داناسرشت. ترجمه آثارالباقیه عن القرون الخالیه. تهران: کتابخانه خیام به شرکت مترجم. چاپخانه شرکت طبع کتاب، ١٣٢١
فریدون جنیدی. زروان. چاپ اول، تهران: بنیاد نیشابور، ١٣۵٨.
عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱، ISBN 964-6786-14-6.
۳.۱k
۰۳ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.