در خانه، منظرهٔ رختخواب دونفره، ملافه هایِ مستعمل، شب جام

در خانه، منظرهٔ رختخواب دونفره، ملافه‌هایِ مستعمل، شب جامه‌هایِ به دقت تا شده، مرا به تهوع می‌اندازد؛ دلم را بهم می‌زند. انگار که تولدِ من تمام نشده باشد، انگار که من از این زندگیِ نم گرفته دوباره و دوباره در این اتاقِ نمور زاده می‌شوم ...

کافکا

این تنهایی و لرزیدن را پاس بدار،این فرا رفتن از گرمای تهوع آور و غوغا را..
نفس کشیدن در چنین شرایطی کار هر کسی نیست…