. نمک زندگی دیگران باشیم اما نمک پاش زخم هایشان هرگز!!!

. نمک زندگی دیگران باشیم اما نمک پاش زخم هایشان هرگز!!!
عجیب است که برخی از ما هنوز همدلی کردن را نیاموختیم!
شاید ایراد در گفتارمان باشد، شاید در ژن مان و شاید اصلاً شخصیتمان اینجور شکل گرفته که بجای اینکه از درد کسی بکاهیم بر درد او می افزاییم!!!
گاهی سکوت کردن و فقط گوش دادن بزرگترین همدلی و همدردی است! نیازی نیست که چیزی بگوییم! همینکه دستش را بگیری و فقط یک شنونده برایش باشی کافیست...
برایش از زندگی معادله نساز و از راهکارهای نشدنی برایش نگو. گره کور زندگی را برایش کورتر نکن...
سوالات اضافه نپرس و بر افسوسها و غم هایش نیفزا...
بگذار آنقدر بگوید که خالی شود...
بعضی آدمها وجودشان نعمت است و بعضی آدمها نبودنشان!
بعضی آدمها حکم فرشته نجات را دارند. درست همانجا که از همه کس و همه جا بریده ایی، کنارت هستند...
برای همه تون از این بعضی ها آرزو میکنم
آنان سرمایه های زندگی هستند...

اگر از این بعضی ها دارید مراقبشان باشید...حیف است که نباشند..