نمک زندگی دیگران باشیم اما نمک پاش زخم هایشان هرگز!!!

نمک زندگی دیگران باشیم اما نمک پاش زخم هایشان هرگز!!!

عجیب است که برخی از ما هنوز همدلی کردن را نیاموختیم!
شاید ایراد در گفتارمان باشد، شاید در ژن مان و شاید اصلاً شخصیتمان اینجور شکل گرفته که بجای اینکه از درد کسی بکاهیم بر درد او می افزاییم!!!
گاهی سکوت کردن و فقط گوش دادن بزرگترین همدلی و همدردی است! نیازی نیست که چیزی بگوییم! همینکه دستش را بگیری و فقط یک شنونده برایش باشی کافیست...
برایش از زندگی معادله نساز و از راهکارهای نشدنی برایش نگو. گره کور زندگی را برایش کورتر نکن...
سوالات اضافه نپرس و بر افسوسها و غم هایش نیفزا...
بگذار آنقدر بگوید که خالی شود...
بعضی آدمها وجودشان نعمت است و بعضی آدمها نبودنشان!
بعضی آدمها حکم فرشته نجات را دارند. درست همانجا که از همه کس و همه جا بریده ایی، کنارت هستند... 
آنان سرمایه های زندگی هستند...
اگر از این بعضی ها دارید مراقبشان باشید...حیف است که نباشند..
یک گروه از دوستان به ملاقات استاد دانشگاهی رفتند.
گفتگو خیلی زود به شکایت در مورد ' استرس و تنش در زندگی ' تبدیل شد.

استاد از آشپزخانه بازگشت و به آنها قهوه درانواع متفاوت در فنجان ها تعارف کرد.
(فنجان های شیشه ای، فنجان های کریستال، فنجان های درخشان، تعدادی با ظاهری ساده،تعدادی معمولی و تعدادی گران...)
وقتی همه آنها فنجان های را در دست داشتند، استاد گفت:
اگرتوجه کرده باشید تمام فنجان های خوش قیافه و گران برداشته شدند در حالیکه فنجان های معمولی جا ماندند...!!!

هر کدامیک از شما بهترین فنجان ها را خواستید و آن ریشه "استرس و تنش"شماست!!
آنچه شما واقعا میخواستید قهوه بود نه "فنجان" !!
اما با این وجود شما باز هم "فنجان " را انتخاب کردید!!!
اگر زندگی "قهوه " باشد؛

پس مشاغل، پول،موقعیت، عشق و غیره، "فنجان ها " هستند!!!

فنجان ها وسیله های هستند برای نگهداری و زندگی را فقط در خود جای داده اند .

لطفاً نگذارید "فنجان ها " کنترل شما را در دست گیرند...!!!!!
از "قهوه" لذت ببرید...