ﺯﯾﺒﺎ ﺳﻼﻡ ...
ﺯﯾﺒﺎ ﺳﻼﻡ ...
ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﺳﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺶ ...
ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻨﻢ ...
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻗﻢ ﺯﺩ ...
ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻣﯿﺮﻭﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ
ﺳﭙﺎﺭﻣﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺧﺮﯾﻦ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ
ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ
ﺩﺍﺷﺘﻢ
ﻭ ﺷﺎﻫﺪﯼ ﻫﻢ ﺟﺰ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ...
ﺁﺭﯼ ﺭﻭﺯﮬﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ، ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﻣﺎ
ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﺯﯾﺒﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺁﺧﺮ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺩﯾﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ...
ﺁﺭﯼ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ ...
ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻏﻠﻄﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻭ ﺛﺎﻧﯿﻪ
ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭘﺎ ﺟﻠﻮ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻧﺴﺎﺧﺘﻢ
ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﮐﻤﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻮﺱ .
ﺁﻩ ﺯﯾﺒﺎ ... ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﻌﺮ ﺍﺑﺘﻬﺎﺝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ
ﻧﺸﻮﺩ ﻓﺎﺵ ﮐﺴﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺳﺖ / ﺗﺎ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻧﻈﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﺎﻥ ﻣﻦ
ﻭﺗﻮﺳﺖ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺨﻦ
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ / ﭘﺎﺳﺨﻢ ﮔﻮﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻭﺗﻮﺳﺖ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺲ ﻣﺮﺩ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﯾﺪ / ﺣﺎﻟﯿﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ
ﺗﻮﺳﺖ
ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺭﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﺎ ﮐﺲ ﻧﺮﺳﯿﺪ / ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻦ
ﻭﺗﻮﺳﺖ
ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﺳﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻧﺶ ...
ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻨﻢ ...
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻗﻢ ﺯﺩ ...
ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻣﯿﺮﻭﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ
ﺳﭙﺎﺭﻣﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺧﺮﯾﻦ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ
ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ
ﺩﺍﺷﺘﻢ
ﻭ ﺷﺎﻫﺪﯼ ﻫﻢ ﺟﺰ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ...
ﺁﺭﯼ ﺭﻭﺯﮬﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻣﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ، ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﻣﺎ
ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻡ
ﺯﯾﺒﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺁﺧﺮ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺩﯾﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ...
ﺁﺭﯼ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ ...
ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻏﻠﻄﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻭ ﺛﺎﻧﯿﻪ
ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭘﺎ ﺟﻠﻮ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻧﺴﺎﺧﺘﻢ
ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﮐﻤﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻮﺱ .
ﺁﻩ ﺯﯾﺒﺎ ... ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﻌﺮ ﺍﺑﺘﻬﺎﺝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ
ﻧﺸﻮﺩ ﻓﺎﺵ ﮐﺴﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺳﺖ / ﺗﺎ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻧﻈﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺳﺎﻥ ﻣﻦ
ﻭﺗﻮﺳﺖ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻟﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺨﻦ
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ / ﭘﺎﺳﺨﻢ ﮔﻮﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦ ﻭﺗﻮﺳﺖ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺲ ﻣﺮﺩ ﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﯾﺪ / ﺣﺎﻟﯿﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ
ﺗﻮﺳﺖ
ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺭﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﺎ ﮐﺲ ﻧﺮﺳﯿﺪ / ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻦ
ﻭﺗﻮﺳﺖ
۱.۸k
۰۴ اسفند ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.