ﺍﻭﻝ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ
ﺳﺎﻟﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﯼ،ﺷﺎﻋﺮ ﺭﻧﮕﻬﺎ ﻭ ﻧﻘﺎﺵ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﺳﺖ ....
ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺑﻮﺩ
ﻣﯽﺭﻭﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ، ﺗﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﮔﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﭼﯿﺪ، ﻫﺪﯾﻪﺍﺵ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺁﻭﺭﺩ، ﺁﻣﺪ ﺁﻧﺠﺎ
ﻟﺐ ﭘﺎﺷﻮﯾﻪ ﻧﺸﺴﺖ
ﭘﺪﺭﻡ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮﯼ ﺁﻭﺭﺩ، ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﯽ ﺩﺍﺩ
ﺷﻌﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺩ، ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﯾﻘﯿﻦ
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ:
ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﺭﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ
ﺭﻭﺩ ﺩﻧﯿﺎ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﺁﺑﺘﻨﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﺍﺳﺖ
ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ؛ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﯾﻢ
ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ؟
ﻫﯿﭻ !!!