دلم بهانه ی تو را دارد

دلم بهانه‌ی تو را دارد
تو می‌دانی بهانه چیست؟
بهانه
همان است که شب‌ها
خواب از چشم من می‌دزدد...
بهانه
همان است که روزها ،
میان انبوهی از آدم‌ها
چشمانم را پیِ تو می‌گرداند...
بهانه
همان صبری است،
که به لبانم سکوت می‌دهد
تا گلایه‌ای نکنم از نبودنت!

‎‎‎‎‎‎‎‌‎‎‎‎‎‎‎‎‎