سالیان سال تصور فیزیکدان ها آن بود که فضا سه بعدی است، ام

سالیان سال تصور فیزیکدان ها آن بود که فضا سه بعدی است، اما از ابتدای قرن بیستم این تصور شروع به تغییر کرد. در ابتدا این نظریه مطرح شد که شاید فضا چهاربعدی باشد، ولی با گذشت زمان تعداد ابعاد فضا باز هم بیشتر شد تا اینکه امروزه بهترین نظریه های مطرح در فیزیک، فضا را ده بعدی می دانند.
در این تصویر، جهان ما با سه بعد فضایی، تنها یک جهان از میان جهان های بی شمار شناور در پهنه کائنات است. طی سال های اخیر، ابعاد باز هم بیشتری وارد صحنه این نبرد شده اند. در سال هزار و نهصد و هشتاد انقلاب ابرریسمان ها به وقوع پیوست. نظریه ریسمان ها تمامی جهان را متشکل از ریسمان های انرژی مرتعش یک بعدی می داند که در ۹ بعد مکانی و یک بعد زمانی در حال ارتعاشات است.اینجا بود که نظریه (M) به میان امد.این نظریه در واقع تعمیمی از نسخه های متفاوت نظریه ریسمان بود.
نظریه ای که با افزودن یک بعد جدید به نظریه M، تصویری دوازده بعدی را از کائنات ارائه می دهد. نظریه پردازان مشتاقانه از نظریه F استقبال کردند، چراکه این نظریه با بعد اضافی خود، مسائل باقی مانده در نظریه M را به خوبی حل می کند. اما از آنجایی که بعد اضافی مطرح شده در نظریه Fبعد مکانی نیست بلکه احتمال دوبعدی بودن زمان را مطرح کرده است. اگر چنین باشد در این صورت زمان به جای خطی، صفحه یی خواهد بود. به این ترتیب نه تنها امکان سفر در زمان و رفتن به گذشته و آینده وجود خواهد داشت بلکه حتی می توان در درون تک تک لحظه ها در جهت عمود بر سیر زمان نیز حرکت کرد.

بنابراین شاید درون هر لحظه ابدیتی نهفته باشد و با افزودن یک بعد زمانی جدید به معادله های توصیف کننده کائنات می توان بسیاری از مسائل حل نشده فیزیک امروز را حل کرد.
در تصویر بعدی میتوانید جهان چند بُعدی را مشاهده کنید جهانی که در آن زمان دارای دو بُعد است.نقاطی که با خط قرمز نشان داده شده است.
.

.
#یوفو