.

.
#علیرضا_آذر
.
چشمان تو یادم داد...فریاد کشیدن را
تا قله به سر رفتن...از کوه پریدن را

اصرار نکن بانو...این پیچ و خم وحشی
در مسخره پیچانده...رویای رسیدن را

تا شوق سخن رویید...رگبار سکوت آمد
تا در تن خود گیرد...گلواژه گزیدن را

با این که دهان ها را...ایمان و قسم بسته
از گوش که می گیرد...آیات شنیدن را

تا بوده همین بوده...از کاسه ی هم خوردیم
در ما ابدی کردند...آیین چریدن را

من داس تو را خوردم...احساس مرا خوردی
بیرون نکشاندیم از...خود حس جویدن را