سست میشوم، لال می میرم! همیشه که نمی شود فریاد زد... وقتی حقیقت مثل باد وحشی به صورتم می خورد، من بانوی سیاه پوش شعرها میشوم..! درد نبودن توست و حقیقت این هم آغوشی نابرابر..!
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.