خرافات خلاف واقع هستند، اما چرا ماندگار شده اند؟ چون آثار

خرافات خلاف واقع هستند، اما چرا ماندگار شده اند؟ چون آثار و نتایج مثبت داشته اند. مثلا فرض کنید فرزند من درعنفوان جوانی از دنیا می رود و من و همسرم از شدت مصیبت در حال متلاشی شدن هستیم .
فردی به من می گوید:« بچه ای که در عنفوان جوانی از دنیا برود، دمِ در بهشت منتظر می ماند و می گوید تا پدر و مادرم نیایند من وارد بهشت نمی شوم». فرض می کنیم این حرف خرافه باشد .
حتی در این صورت علی رغم خرافه بودن، کاملا برای من تسلی بخش است و همین تسلی بخشی باعث ماندگاری خرافه مفروض می شود. یعنی این خرافه آثار و نتایج مثبت عملی داشته، اگرچه مطابق با واقع نبوده است .
من در یکی از مقالات کتاب راهی به رهایی استدلال کرده ام که اتفاقًا در بسیاری از موارد ، حقایق آثار و نتایج منفی عملی دارند، یعنی اگرچه حقیقت هستند و مطابق با واقع اند اما آثار و نتایج منفی عملی دارند . خرافه ها و توهمات از مواردی هستند که آثار و نتایج مثبت عملی دارند، اگرچه با واقع مطابقت ندارند.
حقایق هم به همین دلیل که آثار و نتایج منفی عملی دارند، در بعضی از موارد پایدار نمی مانند.
پاسخ : بله ! همین طور است .
یعنی به خاطر اینکه خاصیت دردانگیزی دارند، نمی مانند؛ مثل مادری که فرزندش به جبهه رفته است ، ده پیغام و خبر و پیک و ... از جاهای مختلف می رسد دال بر اینکه فرزندش شهید شده است، اما مادر برای هر یک از منابع خبر توجیهی پیدا می کند تا حقیقت شهادت فرزندش را نپذیرد . زیرا این حقیقت او را متلاشی می کند و به همین دلیل خود را با توهمات تسلی می دهد.
در حالی که اگر همین اخبار را، راجع به پسر همسایه به گوشش می رساندند، به راحتی قانع می شد که پسر همسایه شهید شده است، اما در مورد پسر خودش چنین چیزی را نمی پذیرد. زیرا مکانیسم روانی - دفاعی انسان، مکانیسم حفظ وضع روانی انسان است، ولو به قیمت توهم زدگی یا خرافه زدگی.
.