امروز سالروز حمله وحشیانه داعش به شنگال است....

امروز سالروز حمله وحشیانه داعش به شنگال است....




شنگال روایت بهت ، سرگردانی و معصومیت کودکی است که ناامید از دستی یاری دهنده یا آغوشی امن ، چشمان از وحشت دریده اش را بر روی زندگی بست .

کودک آواره نمی گرید و از درد فریاد نمی کشد . از پدر و مادری که او را رها کرده اند خرده نمیگیرد . از جهان به خاطر بی تفاوتی اش دلگیر نمیشود . او تمام واقعیت را با همه ی هولناکی اش دیده است . مشاهده ای آنچنان سهمگین و رعب آور که چشمهایش تاب بیشتر دیدن این جهان را ندارد . کوری به مثابه بیهودگی مشاهده . در دل این روایت ، هولناکی تجاوز نهفته است . آشیانه های مردمی که در زیر گام های وحشت زای جنون و طمع از هم می پاشد و ویران میشود . به راستی چگونه میتوان به دورنمای تاریخ دلخوش بود وقتی گوشها و چشم های جهان بر آوارگی ، وحشت ، تشنگی و گرسنگی مردمان تحت ستم بسته است . آنجا که سیاست برای زندگی تصمیم بگیرد و حماقت و توحش به جای آرمان بنشیند دیگر چه انتظاری میتوان داشت؟ نمایش عزیز شنگال ، راوی این قصه است . راوی اندوهی عظیم و پس از آن پرسشی عظیم تر . آیا نومیدی تنها پاسخ این پرسش است ؟




#کورد
#کوردستان
#شنگال