رمان

#رمان
#عاشقانه
-رمان‌حوریہ‌ی‌سید
#پارت_‌بیست‌و‌نهم

راستی فکر کردی اگر نوزاد انسان، دانا و عاقل به دنیا می‌آمد ،چه میشد؟
نوزاد اگر عاقل بود،دنیا در نظرش بسیار بیگانه می آمد و سرگردان می ماند؛
چون هیچ تجربه ای از دنیای جدیدش نداشت و برای نخستین بار چیزهایی می دید که برایش عجیب و غریب است.
از اختلاف چهره ها و اشیا گرفته تا پرندگان و حیوانات و ساعت به ساعت و روز به روز،برایش ناشناخته و حیرت زا بود.
حال کسی را داشت که او را اسیر می کند و از شهری به شهری می برند،از رویارویی با آدمهایی که زبانشان را نمی فهمد و اشیاء جدید و نا آشنا،به دلهره می‌افتاد.
اگر کودک عاقل به دنیا می‌آمد،همیشه از اینکه نمی تواند راه برود و بر دوش دیگران است و قنداق پیچش کرده‌اند و در گهواره خوابانده اندو تر خشکش میکنند،احساس پستی و کوچکی و سرافکندگی میکرد.
اگر نوزاد زانو و کامل متولد می شد،دیگر شیرینی کودکانه را نداشت و آنقدر برای دیگران خواستنی نبود.
نوزاد وقتی به دنیا می آید ،از همه چیز آگاه است.
روز به روز، اندک اندک ،با دیدن هر چیز و با حالت های مختلف، به اطلاعات و دانش افزوده می شود.
با دنیایی که برایش غریبه بود آشنا تر می شود و به سرد و گرم دنیا عادت میکند.
به تدریج به جایی می‌رسد که با عقل خود فکر می‌کند و به نتیجه می‌رسد و کارها و مشکلاتش را چاره می کند.
از دگرگونی های روزگار عبرت می گیرد.
آزمون و خطا می کند، به فراموشی و غفلت دچار می شود و با آن درگیر می شود تا زمانی که بزرگ شود و به سن تکلیف برسد.
اگر نوزاد هنگام ولادت ،عقلش کامل و اعضایش قوی بود و خودش می‌توانست کارهایش را انجام دهد،دیگر شیرینی تربیت فرزند،نصیب پدر و مادر نمیشد.
جالب است بدانید که چرا نوزادان اینقدر گریه میکنند. در مغز نوزادان رطوبتی هست که اگر بماند ،باعث بیماری ها و دردهای بزرگ،مانند کوری میشود.گریه رطوبت را از سر نوزاد بیرون می برد و باعث تندرستی و سلامتی چشمانش می گردد.
پدر و مادر نوزاد هم که نمی دانند این گریه چه نعمت بزرگی است،مدام سعی می کنند آن را با هر ترفندی که بلدند و میتوانند، ساکت کنند.
در دنیا خیلی چیزها هست که مردم مصلحت آن را نمی دانند و چون به مذاقشان خوش نمی آید، از آفریدگار ایراد می‌گیرند .
اگر اینها را بدانند و بفهمند،حرف و کارشان تغییر می کند.
آه اگر مردم این نعمتهای خدا را بشناسند و درباره اش فکر کنند، دیگر سراغ گناه و نافرمانی خدا نخواهند رفت."

باخط‌به‌خط‌عجایب‌آفرینش‌اشک‌ریختم...

#به‌قلم_هانیه‌باوی🌾🌸
⭕️#کپی‌با‌ذکر‌منبع‌و‌نویسنده‌مجاز‌میباشد