عاشقانه

باز هم خرمالوها میرسند
انار ها اسمت را می برند و
از شرم تو سرخ می شوند و آرام می شکنند
باد لای درخت ها مویه میکند و
فوج فوج اشکِ برگ می ریزند
و اینها همه یعنی خزانی دیگر
می آید تا در من فریاد بزند
که تو دیگر نیستی!
می بینی؟
نقاشِ پاییز چه بی رحمانه نبودنت را به رخم میکشد...