زنی تنهام

زنی تنهام
زنی که برایت قهوه دم می کند 
و آن دورترها،
آن طرف میز
برای خودش چای تلخ می ریزد.
شعر می سراید،
می نوازد نت به نت
و صبح ها با گل های دامنش حرف می زند
و شب روی تخت تا صبح خاموش می خوابد،
و با هیچ بوسه ای متولد نمی شود.
حرفهایم تکراریست
قهوه ات را بنوش یخ کرد.

#مریم_فرهمندی
#شعر #دلنوشته #عاشقانه #ویسگون #خاص #غمگین #متانویا