.

.
گاهی خاطره ها زخم می شوند
گاهی بغض
که مرورش میسوزاند
دلت را
چنان که نه دلخوشی برای رفتن به فردا داری
نه توان برگشتن به دیروز
فقط دلت می خواهد زمان بایستد
تا بهترین خاطرات را در آغوش خود بفشاری
و دنیا همانجاا تمام شود

نمیدانم
ما زاده کدام سال نحس بوده ایم
که تاوان گناه نكرده را
باید با صبوری 
بر شانه های نحیف خود به
به دنبال بکشیم ..

مهربانم
ميان اين همه قیل و قال زندگی
"تو"
آن آرامشى باش که سالهاست
گم کرده ام  
بیا و دلتنگی های مراا تنگ
در آغوش خود بفشار
امروز و
امشب
در من کسی  مدام بهانه ی تورا می‌گیرد ...