دلم یڪ خانہ ی قدیمی مےخواهد...

دلم یڪ خانہ ی قدیمی مےخواهد...
یڪ حال و هواےِ سنتے و اصیل...
خانه اے با درے فیروزه اے،حیاطے چند ضلعے و دیوار هاےِ ڪاهگلے،با حوضے پر از ماهے هاے قرمز و گل هاے شمعدانے،
پنجره هاےِ چوبے و شیشہ هاے رنگ رنگے...
خانہ اے ڪہ ڪلون و هشتے پنج درے و مطبخ داشتہ باشد..
ڪہ وقتے دلم گرفت، بہ تالار آیینہ اش بروم ،
میان آیینہ ڪارے هاے زیبایش بنشینم...وحالِ دلم خوب شود...
عصر هاےِ تابستان،تمامِ دلخوشے ام؛
یڪ ڪاسہ آبدوغ خیار خنڪ ونان خشڪ باشد،
وشب هاےِ زمستان،تمام دلگرمے ام؛
یڪ ڪرسے آتیشے جانانہ با یڪ سینے پر از آجیل و خشڪبار!
صبح ها با شیطنت و صداےِ گنجشنڪ ها بیدار شوم،
بہ حیاطش بروم،
واز عطر خاطره انگیز ڪاهگلش،
جان بگیرم....
من از حصار آهن و فولاد خستہ ام...
دلم خانہ اے میخواهد؛
ڪہ هر غروب؛
روےِ تختِ قدیمےِ توےِ خیاط،
روبروے حوض،ڪنارِ باغچہ، بنشینم،
چاے بنوشم،
وشعر هاےِ زیباےِ فروغ را باشوقی بے وصف؛
بہ روح و جانم؛
تزریق ڪنم !

#نرگس صرافیان طوفان
پ ن: ینی دیوونه کنندس !پراز حس و حال خوبن این خونه ها !