خاقانی شاعر بزرگ فارسی سرای ایران اشعار بسیاری در فنون م

خاقانی شاعر بزرگ فارسی سرای ایران، اشعار بسیاری در فنون مختلف ادبی از خود به جای گذاشت. او در میان شعرا، به «حسّان العجم» معروف گشت.این لقب را عمو و استاد وی به او دادند و دیگران نیز خاقانی را بدان لقب ستوده اند.
#چون دید که در سخن تمامم
حسّان عجم نهاد نامم

تولد خاقانی ، با توجّه به اقوال مختلف، حدود سال 500 هجری و وفاتش در سال 595 هجری بوده است.«قرن ششم»
پدرش نجیب‌الدین علی مروی درودگر بود. مادر او مسیحی نسطوری بود که به اسلام گرویده بود.
#ابوالعلا گنجوی استاد خاقانی

چندی نیز در خدمت «ابوالعلاء گنجه‌ای» شاعر بزرگ معاصر خود که در دستگاه
شروانشاهان به سر می‌برد، کسب فنون شاعری کرد.
#قصیده «ایوان مدائن» از اشعار معروف خاقانی است. زمانی که در راه سفر به
بغداد، از ایوان مدائن گذر کرد قصیدهٔ غرای خود را دربارهٔ آن ساخت.

او در تبریز در مقبره الشعرا محلّه سرخاب آرمیده است. از خاقانی دو اثر مکتوب به جای مانده؛ که یکی دیوان وی است که شامل، غزلیات، قصاید، رباعیات، ترجیحات و ترکیب بندها و اشعار متفرقه است. اثر دیگرش «مثنوی تحفة العراقین» است که سفرنامه منظوم حج او به حساب می آید و مستقلاً به چاپ رسیده است. #منشآت خاقانی
منشآت خاقانی جزو مشهورترین و درخشان‌ترین منشآت فارسی است.
#خاقانی و نظامی

از معاصران خاقانی میان او و نظامی گنجوی بسبب قرب جوار رشته‏ های مودت مستحکم
بود و چون خاقانی درگذشت،

نظامی در مرگ خاقانی چنین سرود؛
#همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من
باشد
دریغا من شدم آخر دریغاگوی خاقانی
#شاعر صبح از دیگر القاب خاقانی است.  #بخون