به طور کلی چهار سبک شوخ طبعی قابل تفکیک است:
به طور کلی چهار سبک شوخ طبعی قابل تفکیک است:
شوخ طبعی پرخاشگرانه: در این سبک شوخی، گفته ها و رفتار فرد باعث تحقیر طرف مقابل می شود. حتی ممکن است خود گوینده هم متوجه این موضوع نباشد؛ به عبارتی این نوع شوخی به نحوی باعث آزار و تحقیر مخاطب می شود. در حال حاضر بعضی از شوخی هایی که در شبکه های اجتماعی رد و بدل می شوند از این نوع هستند.
شوخ طبعی خودشکنانه: در این سبک شوخی که نقطه مقابل شوخ طبعی پرخاشگرانه است، فرد به تحقیر خود می پردازد تا جمع را بخنداند. در این جا فرد خود را خوار و مضحکه مردم قرار می دهد تا دیگران بخندند.
شوخ طبعی خودارزنده ساز: در این جا حتما لازم نیست مخاطبی وجود داشته باشد؛ بلکه ممکن است فرد با مشکل و مساله ای مواجه شود و با آن شوخی کند تا از استرس و فشار ناشی از آن بکاهد، با این هدف که بهتر با مساله مواجه شود.
شوخ طبعی پیونددهنده: در این سبک فرد برای این که رابطه اش با جمع صمیمانه تر شود به این شوخی می پردازد. هدف سرگرم کردن و خنداندن دیگران بدون تحقیر یا بی ارزش کردن خود و دیگری است. فرد شخصیت خود را تحقیر نمی کند و از طرفی حواسش هست که شوخی اش باعث رنجش کسی نشود.
در زمینه سبک های شوخ طبعی تحقیقات زیادی انجام شده است و به این نتیجه رسیده اند که دو سبک اول یعنی سبک های پرخاشگرانه و خودشکنانه، سبک های ناسالم شوخی و دو نوع بعدی یعنی سبک های پیونددهنده و خودارزنده ساز، سبک های سالم شوخی هستند.
شوخی های پرخاشگرانه و خودشکنانه برخلاف تصوری که همگان از شوخی دارند، نه تنها سلامت روان را پیش بینی نمی کنند، بلکه با اضطراب، افسردگی و استرس رابطه دارند. افرادی که از این سبک استفاده می کنند، معمولا افرادی متخاصم و خشمگین هستند و می توان گفت که این سبک شوخی ها، مخصوصا شوخی های پرخاشگرانه، ریشه در عقده حقارت دارند. بعضی مواقع، افراد برای مبارزه با عقده حقارت خود و کاستن از آن به این شوخی ها می پردازند.
در سوی دیگر افرادی که شوخی های خودارزنده ساز و پیونددهنده را انجام می دهند، سلامت روان بالاتر و اضطراب، افسردگی و خصومت کم تری دارند. این ها روابط بهتری با اطرافیان دارند و در روابط اجتماعی خود ثبات هیجانی بالایی نشان می دهند.
در استفاده از این سبک های شوخ طبعی تفاوت های جنسیتی وجود دارد. به طور کلی مردان نسبت به زنان از شوخی های پرخاشگرانه و خودشکنانه بیشتری استفاده می کنند، اما در شوخی های خودارزنده ساز و پیونددهنده تفاوتی بین مردان و زنان وجود ندارد. مردان بیشتر همدیگر را مسخره می کنند و به هم طعنه می زنند. هدف از انجام این شوخی ها بیشتر رقابت است تا برتری و مزیت خود را به رخ دیگران بکشند؛ ولی خانم ها برای عمیق تر شدن پیوند با دیگران و تسهیل روابط اجتماعی از شوخی های پیونددهنده استفاده می کنند.
در انتها به نوعی شوخ طبعی اشاره می کنیم که ویژگی افراد خاصی است که حداکثر توانایی های بالقوه خود را محقق ساخته اند، یعنی همان افراد خودشکوفا. مازول ویژگی های زیادی را برای افراد خودشکوفا ارائه می دهد که یکی از این ویژگی ها شوخ طبعی است؛ اما شوخ طبعی این افراد با افراد عادی متفاوت است.
شوخی این افراد طنز و لطیفه ای ظریف است که علاوه بر خنداندن نکتهای آموزنده در آن وجود دارد. این نوع شوخی ها حکیمانه و مخاطب آن ها نوع بشر است و لبخندی همراه با درک را به مخاطب ارزانی می دارند. شوخی این افراد نه به قصد تخریب و تحقیر فرد یا گروهی و نه برخاسته از عقده های شخصی است؛ بلکه کاملا بی طرفانه و فقط با هدف خنداندن همراه با آگاهی و هوشیاری برای مخاطبان خود انجام می شود.
به طور کلی افراد خودشکوفا درصد کمی از جمعیت هر جامعه ای را تشکیل می دهند و بالطبع بیشتر شوخی هایی که در جامعه مشاهده می شوند را نمی توان از این نوع دانست. با کمی تامل می توان دریافت که در حال حاضر در جامعه ما شوخی های زیادی در مواجهه با مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی و حتی مصائب و بلایای طبیعی و غیرطبیعی ساخته و پرداخته می شود. بلافاصله بعد از این که اتفاق خاصی در هر زمینه ای رخ می دهد، جک های مربوط به آن در شبکه های اجتماعی و کوچه و بازار دهان به دهان می شود که گاها بسیار نابجا و منزجرکننده است.
درباره منشا پیدایش این شوخی ها نمی توان به قطع سخن گفت؛ اما تا حدودی نقش نوعی شوخی و به سخره گرفتن جمعی و از طرف دیگر تا حدودی انکار ناخودآگاه پدیده ها را می توان مشاهده نمود که دلیل آن سعی افراد در کاستن از مواجهه مستقیم با واقعیت های زندگی اجتماعی و به تبع آن کم رنگ کردن اضطراب و تنش ناشی از آن است.
به نظر می رسد اگر این شوخی ها موقت و با هدف کاستن از اضطراب و فشار روانی باشند. ولی در بلند مدت به مساله و پدیده اجتماعی موضوع
شوخ طبعی پرخاشگرانه: در این سبک شوخی، گفته ها و رفتار فرد باعث تحقیر طرف مقابل می شود. حتی ممکن است خود گوینده هم متوجه این موضوع نباشد؛ به عبارتی این نوع شوخی به نحوی باعث آزار و تحقیر مخاطب می شود. در حال حاضر بعضی از شوخی هایی که در شبکه های اجتماعی رد و بدل می شوند از این نوع هستند.
شوخ طبعی خودشکنانه: در این سبک شوخی که نقطه مقابل شوخ طبعی پرخاشگرانه است، فرد به تحقیر خود می پردازد تا جمع را بخنداند. در این جا فرد خود را خوار و مضحکه مردم قرار می دهد تا دیگران بخندند.
شوخ طبعی خودارزنده ساز: در این جا حتما لازم نیست مخاطبی وجود داشته باشد؛ بلکه ممکن است فرد با مشکل و مساله ای مواجه شود و با آن شوخی کند تا از استرس و فشار ناشی از آن بکاهد، با این هدف که بهتر با مساله مواجه شود.
شوخ طبعی پیونددهنده: در این سبک فرد برای این که رابطه اش با جمع صمیمانه تر شود به این شوخی می پردازد. هدف سرگرم کردن و خنداندن دیگران بدون تحقیر یا بی ارزش کردن خود و دیگری است. فرد شخصیت خود را تحقیر نمی کند و از طرفی حواسش هست که شوخی اش باعث رنجش کسی نشود.
در زمینه سبک های شوخ طبعی تحقیقات زیادی انجام شده است و به این نتیجه رسیده اند که دو سبک اول یعنی سبک های پرخاشگرانه و خودشکنانه، سبک های ناسالم شوخی و دو نوع بعدی یعنی سبک های پیونددهنده و خودارزنده ساز، سبک های سالم شوخی هستند.
شوخی های پرخاشگرانه و خودشکنانه برخلاف تصوری که همگان از شوخی دارند، نه تنها سلامت روان را پیش بینی نمی کنند، بلکه با اضطراب، افسردگی و استرس رابطه دارند. افرادی که از این سبک استفاده می کنند، معمولا افرادی متخاصم و خشمگین هستند و می توان گفت که این سبک شوخی ها، مخصوصا شوخی های پرخاشگرانه، ریشه در عقده حقارت دارند. بعضی مواقع، افراد برای مبارزه با عقده حقارت خود و کاستن از آن به این شوخی ها می پردازند.
در سوی دیگر افرادی که شوخی های خودارزنده ساز و پیونددهنده را انجام می دهند، سلامت روان بالاتر و اضطراب، افسردگی و خصومت کم تری دارند. این ها روابط بهتری با اطرافیان دارند و در روابط اجتماعی خود ثبات هیجانی بالایی نشان می دهند.
در استفاده از این سبک های شوخ طبعی تفاوت های جنسیتی وجود دارد. به طور کلی مردان نسبت به زنان از شوخی های پرخاشگرانه و خودشکنانه بیشتری استفاده می کنند، اما در شوخی های خودارزنده ساز و پیونددهنده تفاوتی بین مردان و زنان وجود ندارد. مردان بیشتر همدیگر را مسخره می کنند و به هم طعنه می زنند. هدف از انجام این شوخی ها بیشتر رقابت است تا برتری و مزیت خود را به رخ دیگران بکشند؛ ولی خانم ها برای عمیق تر شدن پیوند با دیگران و تسهیل روابط اجتماعی از شوخی های پیونددهنده استفاده می کنند.
در انتها به نوعی شوخ طبعی اشاره می کنیم که ویژگی افراد خاصی است که حداکثر توانایی های بالقوه خود را محقق ساخته اند، یعنی همان افراد خودشکوفا. مازول ویژگی های زیادی را برای افراد خودشکوفا ارائه می دهد که یکی از این ویژگی ها شوخ طبعی است؛ اما شوخ طبعی این افراد با افراد عادی متفاوت است.
شوخی این افراد طنز و لطیفه ای ظریف است که علاوه بر خنداندن نکتهای آموزنده در آن وجود دارد. این نوع شوخی ها حکیمانه و مخاطب آن ها نوع بشر است و لبخندی همراه با درک را به مخاطب ارزانی می دارند. شوخی این افراد نه به قصد تخریب و تحقیر فرد یا گروهی و نه برخاسته از عقده های شخصی است؛ بلکه کاملا بی طرفانه و فقط با هدف خنداندن همراه با آگاهی و هوشیاری برای مخاطبان خود انجام می شود.
به طور کلی افراد خودشکوفا درصد کمی از جمعیت هر جامعه ای را تشکیل می دهند و بالطبع بیشتر شوخی هایی که در جامعه مشاهده می شوند را نمی توان از این نوع دانست. با کمی تامل می توان دریافت که در حال حاضر در جامعه ما شوخی های زیادی در مواجهه با مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی و حتی مصائب و بلایای طبیعی و غیرطبیعی ساخته و پرداخته می شود. بلافاصله بعد از این که اتفاق خاصی در هر زمینه ای رخ می دهد، جک های مربوط به آن در شبکه های اجتماعی و کوچه و بازار دهان به دهان می شود که گاها بسیار نابجا و منزجرکننده است.
درباره منشا پیدایش این شوخی ها نمی توان به قطع سخن گفت؛ اما تا حدودی نقش نوعی شوخی و به سخره گرفتن جمعی و از طرف دیگر تا حدودی انکار ناخودآگاه پدیده ها را می توان مشاهده نمود که دلیل آن سعی افراد در کاستن از مواجهه مستقیم با واقعیت های زندگی اجتماعی و به تبع آن کم رنگ کردن اضطراب و تنش ناشی از آن است.
به نظر می رسد اگر این شوخی ها موقت و با هدف کاستن از اضطراب و فشار روانی باشند. ولی در بلند مدت به مساله و پدیده اجتماعی موضوع
۶.۲k
۱۹ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.