بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم :
چه نیکو سرود حافظ :
در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی
کلام رسول خدا : به سراغ سنت و سیره نبوی در کلام و عمل خاتم الانبیاء و المرسلین که می‌آییم، می‌بینیم که به غیر از محبت و احترام شدید آن حضرت، به غیر از بلند شدن به پای ایشان و به غیر از دست بوسی دختر خود، به غیر از اذعان به استشمام بوی بهشت از ایشان، رضایت و خشنودی الله جلّ جلاله را در خشنودی رسولش و خشنودی او را در رضایت و خشنودی دخترش فاطمه علیها‌السلام بیان نموده است.
در واقع دایر مدار خلقت و میزان جنّت و نار، ایشان است. چنان چه همسرش میزان و مقسّم است.
از این رو فرمود: فاطمه از ریشه‌ فَطَمَ، دور و دور کننده‌ از آتش است.
کلام حجج الهی : امامان معصومند و معصوم حجت خدا در زمین و بین خلق اوست، آنها واسطه فیض الهی هستند که در هر دو عالم هیچ فیضی بدون واسطه به خلق نمی‌رسد، چرا که کسی را ظرفیت و یارای اخذ و کسب بدون واسطه نیست.
امام معصوم(ع)، حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام در مقام حجیّت ایشان می‌فرمایند: ما امامان حجت‌ های خدا بر بندگان هستیم و جده‌ ماحضرت فاطمه زهرا علیها السلام حجت خدا بر ماست.
و همچنین معصومین(ع) تصریح دارند که شیعیان ما به هنگام گرفتاری به ما متوسل می‌شوند و ما به مادر مان فاطمه علیها‌السلام.
کلام بزرگان علم، معرف، اخلاص و عمل : همه اذعان به قصور فهم، درک و بیان دارند. خوب است با توجه به هم‌زمانی سالروز میلاد فرزنش، حضرت امام خمینی(ره)، بیانی از ایشان را در خصوص مسئله نزول جبرئیل(ع) به حضرت فاطمه علیها‌السلام یادآور شویم : گمان ندارم غیر از طبقه اول از انبیای عظام، درباره کسی این طور وارد شده باشد. مسئله فرود آمدن جبرئیل، یک مسئله ساده‌ای نیست. خیال نشود که جبرئیل برای هر کسی امکان دارد بیاید. یک تناسب کامل بین روح آن کسی که جبرئیل بر او وارد می‌شود و مقام جبرئیل که روح اعظم است لازم است. من این شرافت و فضیلت را از همه فضایل عظیمی که برای حضرت زهرا ذکر کرده‌اند، بالاتر می دانم این فضیلت از مختصات حضرت صدیقه است.
فاطمه علیهاالسلام گنج لایزال و افتخار ماست : ما مسلمانان و به ویژه شیعیان، سرمایه‌دارترین افراد نوع بشر در زمین از آغاز خلقت تا کنون هستیم، چرا که به حجیّت، عصمت و عظمت آن مکرمه اعتراف داریم، به خشنودی ایشان خشنود و به نارضایتی و غم ایشان ناخشنود و مغموم هستیم. به او تأسی می‌جوییم و افتخار می‌کنیم که از امّت او هستیم و از چنین گنج لایزالی بهره‌مند می‌باشیم. الحمدلله رب العالمین (پایان)