عاشقانه

وقتی که می آمد‌ دلم بد جور می ریخت
تا با نگاهش در نگاهم نور می ریخت
سازش به سوز سینه ی من کوک می شد
با انعکاسش در تن من شور می ریخت
دیوار غمهای مرا آجر به آجر
از دور قلبم می شکست و دور می ریخت
گاه از شراب شعر نابش در دل من
صد حرف عاشق، مست و جوراجور می ریخت
رودی که جاری بود از سرچشمه ی شعر
با عشق، بر جان و تن مهجور می ریخت
هی مشت مشت از ظرف بی پایان مهرش
در دفترم شعر و شعور و شور می ریخت
یک آسمان شب را سحر می کرد در من
تا ماه را در دامن منشور می ریخت