و خسته ام،

و خسته ام،
از وعده های پوچ؛ از انتظار . .
به راستی اگر کسی تورا دوست بدارد عذر و بهانه نمی آورد .
هیچ نمی‌گوید .
خود با عمل به تو ثابت می‌کند .
با ماندن، با حضور داشتن، با فهمیدن و درک کردن .
گویی روحش
روحِ خسته، غم زده و زخمی تورا بین بازو هایش می‌گیرد و التیام می بخشد .
آنکه تقدیر توست نیاز نیست به دنبالش بگردی،
او خود به دنبال تو خواهد آمد . .
آری رفیق،
اگر عشق، عشق باشد!
بازمی‌گردد آن یار عاشق پیشه . . .

_دی ماهِ ۱۳۹۹