اصلأ ما عادت داریم به ترجمه کردن رفتار دیگران ، اگر اینطو

اصلأ ما عادت داریم به ترجمه کردن رفتار دیگران ، اگر اینطور نبود ، اگر تا تقی به توقی نمیخورد از رفتارهای کسی که به تازگی یکجای زندگیمان پیدایش شده برداشت های عاشقانه نمیکردیم و بعضی شب ها تا صبح روی فلان حرف یا رفتارش حساس نمیشدیم و داستانی که دوست داشتیم نمی ساختیم و ذوق نمی کردیم این همه آدم اسیر عشق های یک طرفه اطرافمان نبودند...
اشتباهمان اینست که فرصت نمیدهیم آدمها به زبان بیایند ، تا نگاه مهربان دیدیم خیال میکنیم عاشقانه است تا کمی توجه و حمایت دیدیم دلمان به عشقی گرم میشود که توی ذهنمان ساختیم و باورش کردیم تا اسمش را صدا کردیم و در پاسخ "جانم" شنیدیم دلمان لرزید و عشق آمد نشست روی شانه هایمان..
اما این برداشت های اشتباه یکجا راه درست را پیدا میکنند و دستشان رو میشود آن وقت اسمشان را میگذارند "سوء تفاهم" و هیچ کاری هم از دستت برنمی آید ، وقتی کسی اسمش را صدا زد و جانم شنید وقتی نگاه هایی که تو تحویل گرفتی به دیگری سپرد وقتی فهمیدی آهنگ عاشقانه ای که برایت فرستاد برای دیگران هم ارسال شده ...وقتی به خودت آمدی و دست پیش بینی هایت رو شد.... تازه آن وقت می نشینی و کلاف دلخوشی هایت را می شکافی ، غصه میخوری و به حماقت خودت توی آینه میخندی اما یاد میگیری تا آدمها با زبان خودشان خیلی چیزهارا نگفته اند از رفتارهای نامفهوم و اتفاق های پیش پا افتاده ی عادی چیزی که دلت میخواهد نسازی و ناراحت یا دلخوش نشوی!
....
لطفأ جوری خیالبافی کنید
که وقتی حقیقت
را فهمیدید
تلخی أش
حال زندگیتان را بهم نزند !
#تا_به_زبان_نیامده_اند_باور_نکنید.