روز دهم آبان ، آبان روز نام دارد که نام آب و فرشته آب است
روز دهم آبان ، آبان روز نام دارد که نام آب و فرشته آب است . آب که آبان جمع آن است ، در اوستا و پهلوی آپ و در سانسکریت آپه و در پارسی هخامنشی آپی می باشد.
این عنصر مانند عناصر اصلی دیگر (آتش و خاک و هوا) در آئین قدیم مقدس است و آلودن آن گناه می باشد و برای هر یک، از آنها فرشته مخصوصی تعیین شده است. به گواهی اوستا و نامه های دینی پهلوی، ایرانیان آخشیج های چهارگانه را که اساس اولیه حیات است می ستودند و اکنون هم زرتشتیان آنها را پاک می دانند و مانند سابق به نام فرشته ای هر یک از آنها را می ستاسند. در فقره یک و دو کرده هشت هفتن یشت بزرگ می گوید: «به سرچشمه آب درود می فرستیم، به گذرهای آب درود می فرستیم، به کوههایی که از بالای آنها آب جاری است درود می فرستیم، به دریاچه ها و استخر ها درود می فرستیم.»
در یسنا شصت و پنج فقره ده اهورامزده به پیامبرش می گوید : « نخست به آب روز آور و حاجت خویش از آن بخواه ». باید متوجه بود فرشته آب نیز به همین نام می باشد و به احترام این فرشته باید آب را نگاهداشت و آنرا به نیکی ستود. در ویشتاسب یشت فقره هشت گوید :« آب فر ایزدی بخشد به کسی که او را بستاید». در جشن آبانگان، پارسیان به ویژه بانوان در کنار دریا یا کنار روز فرشته آب را نیایش می کنند. ایرانیان قدیم آب را مقدس می دانستند و هیچ وقت آن را آلوده نمی کردند و آبی را که از اوصاف سه گانه اش (رنگ و بوی و مزه) تغییر می یافت برای آشامیدن و شستشو به کار نمی بردند.
استرابون جغرافی نویس یونانی گوید :« ایرانیان در آب جاری خود را شستشو نمی دهند و در آن لاشه و مردار نمی اندازند و عموماً آنچه ناپاکی است در آن نمی ریزند.»
در صفحه ٢۴۵ ترجمه آثارالباقیه می نویسد: « آبان ماه روز دهم آن آبان روز است و آن عیدی است که بواسطه توافق دو اسم، آبانگان گویند . در این روز زو، پسر طهماسب از سلسله پیشدادیان به پادشاهی رسید و مردم را به کندن نهر ها و تعمیر آنها امر کرد و در این روز به کشور های هفتگانه خبر رسید که فریدون بیوراسب (ضحاک) را اسیر کرده خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده است که خانه و زندگی خود را مالک شوند.»
بن مایه:
عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱، ISBN 964-6786-14-6.
#ما_ایرانی_هستیم
این عنصر مانند عناصر اصلی دیگر (آتش و خاک و هوا) در آئین قدیم مقدس است و آلودن آن گناه می باشد و برای هر یک، از آنها فرشته مخصوصی تعیین شده است. به گواهی اوستا و نامه های دینی پهلوی، ایرانیان آخشیج های چهارگانه را که اساس اولیه حیات است می ستودند و اکنون هم زرتشتیان آنها را پاک می دانند و مانند سابق به نام فرشته ای هر یک از آنها را می ستاسند. در فقره یک و دو کرده هشت هفتن یشت بزرگ می گوید: «به سرچشمه آب درود می فرستیم، به گذرهای آب درود می فرستیم، به کوههایی که از بالای آنها آب جاری است درود می فرستیم، به دریاچه ها و استخر ها درود می فرستیم.»
در یسنا شصت و پنج فقره ده اهورامزده به پیامبرش می گوید : « نخست به آب روز آور و حاجت خویش از آن بخواه ». باید متوجه بود فرشته آب نیز به همین نام می باشد و به احترام این فرشته باید آب را نگاهداشت و آنرا به نیکی ستود. در ویشتاسب یشت فقره هشت گوید :« آب فر ایزدی بخشد به کسی که او را بستاید». در جشن آبانگان، پارسیان به ویژه بانوان در کنار دریا یا کنار روز فرشته آب را نیایش می کنند. ایرانیان قدیم آب را مقدس می دانستند و هیچ وقت آن را آلوده نمی کردند و آبی را که از اوصاف سه گانه اش (رنگ و بوی و مزه) تغییر می یافت برای آشامیدن و شستشو به کار نمی بردند.
استرابون جغرافی نویس یونانی گوید :« ایرانیان در آب جاری خود را شستشو نمی دهند و در آن لاشه و مردار نمی اندازند و عموماً آنچه ناپاکی است در آن نمی ریزند.»
در صفحه ٢۴۵ ترجمه آثارالباقیه می نویسد: « آبان ماه روز دهم آن آبان روز است و آن عیدی است که بواسطه توافق دو اسم، آبانگان گویند . در این روز زو، پسر طهماسب از سلسله پیشدادیان به پادشاهی رسید و مردم را به کندن نهر ها و تعمیر آنها امر کرد و در این روز به کشور های هفتگانه خبر رسید که فریدون بیوراسب (ضحاک) را اسیر کرده خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده است که خانه و زندگی خود را مالک شوند.»
بن مایه:
عبدالعظیم رضایی. اصل و نسب و دین های ایرانیان باستان. چاپ ششم، تهران: دُر، ۱۳۸۱، ISBN 964-6786-14-6.
#ما_ایرانی_هستیم
۲.۲k
۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.