بنشین برایت حرف دارم در دلم غوغاست

بنشین برایت حرف دارم در دلم غوغاست
وقتی که شاعر حرف دارد آخر دنیاست

شاعر بدون شعر یعنی لال! یعنی گنگ
در چشم های گنگ اما حرف دل پیداست

با شعر حق انتخاب کمتری داری
آدم که شاعر می شود تنهاست یا تنهاست

هرکس که شعری گفت بی تردید مجنون است
هر دختری را دوست می دارد بدان لیلاست

هر شاعری مهدی ست یا مهدی ست یا مهدی ست
هر دختری تیناست یا ساراست یا ری راست

پروانه ها دور سرش یکریز می چرخند
از چشم آدم ها خل است از دید من شیداست

در وسعتش هر سینه داغ کوچکی دارد
دریا بدون ماهی قرمز چه بی معناست

دنیا بدون شاعر دیوانه دنیا نیست
بی شعر، دنیا آرمانشهر فلاطون هاست

من بی تو چون دنیای بی شاعر خطرناکم
من بی تو واویلاست دنیا بی تو واویلاست

تو نیستی وآه پس این پیشگویی ها
بیخود نمیگفتند فردا آخر دنیاست

تو نیستی و پیش من فرقی نخواهد کرد
که آخر پاییز امروز است یا فرداست

یلدای آدم ها همیشه اول دی نیست
هرکس شبی بی یار بنشیند شبش یلداست