صدایم بزن

صدایم بزن
بگذار اندک زمانی،
این‌بار نه حجم روشن باران؛
که ابرها
آری سلطه کبود آسمان،
عازم زمین شود.

این بار نه خس و خاشاک بی‌پلاک؛
که ریز جسته‌های سپید دشت،
آری آدرس‌های نشانه‌دار،
عازم پنجره‌ها شوند
عازم پرده‌های بی‌مخاطب شوند.

صدایم بزن
این شهر و این خانه،
سلطنت ابر‌ها را
پادشاهی بادها را در انتظار است.

صدایم بزن
این‌جا باران رنگ تازه‌ای خواهد داشت.
صدایم بزن؛
باد اندیشه غوغا دارد.