آموزگار و کتاب ...

✍ تذكّرات الهى با تداوم و تكرار همراه است. «ما یأتیهم» (فعل مضارع)

- تذكّر و تربیت، ملازم یكدیگرند. «ذكر من ربّهم»

- قرآن، مایه ى ذكر است. «ذكر من ربّهم»

- نوآورى در تذكّر، یك ارزش است. «ذكر من ربّهم محدث»

- گوش دادن وفهمیدن كافى نیست، پذیرش وعمل لازم است. «استمعوه و هم یلعبون»

- سرچشمه لهو و لعب، غفلت و اعراض است. «فى غفلة معرضون - یلعبون»

- زندگى به دور از وحى و یاد الهى، بازیچه اى بیش نیست. «و هم یلعبون»
مسأله ى قدیم یا حادث بودن كلام خدا، از جمله مسائلى است كه در زمان خلفاى بنى عباس مطرح شد و مورد جرّ وبحث فراوان قرار گرفت. به نظر مى رسد كه طرح این بحث، بیشتر جنبه سیاسى داشت تا مردم را از امور اساسى و حقایق اصیل اسلامى و برخورد با حكّام ستمگر، منصرف سازند. بدیهى است كه محتواى قرآن، از علم خداوند سرچشمه گرفته و قدیم است، ولى الفاظ آن كه بر پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله نازل شده، حادث و جدید است. به هر حال، این گونه مباحث، مشكلى را از افراد و جامعه حل نمى كند و امامان ما نیز از آن پرهیز داشته اند.(9)

-----

9) تفسیر نمونه.