خویشفرمائیگرائی -05
خویشفرمائیگرائی -05
____________________________________
درسته که در سالهایِ 633 تا 654 زادروزی (میلادی) ، قومی به «ایرانِ ساسانی» تاخت و قلمرویِ آنرا زورگیری (تسخیر) کرد ، و در این سرزمین ، فرآوریشیوهء (شیوهء تولید) «خویشفرمائیگرائی» را برچید ، و بجایِ آن ، «برده‌دارسالاری» را برپا کرد ؛ ولی خب چندین دهه هست که در سراسرِ جهان ، این فرآوریشیوه (شیوهء تولید) ، بگونه‌ای (بصورتی) بسیار مرزمند (محدود) ، باززنده‌سازی (احیا) شده است ؛ و پایابراین (بنابراین) ، در اینجا ، با بررسیِ «خویشفرمائیگرائیِ امروزین» ، ویژگی‌هایِ برجستهء آنرا ، بدست میدهم (ارائه میکنم):
«خویشفرمائیگرائی» ، فرآوریشیوه‌ای (تولیدی‌شیوه‌ای) است که در آن ، همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، هم دارای «سرمایه» هستند ، و هم خودشان «کار» میکنند ؛ ولی کسی برایِ کسِ دیگری ، «کار» نمیکند ؛ و در آن ، نمیتوان بهره‌کشیِ «هومن از هومن» (انسان از انسان) را یافت . بواژگانی دیگر ، در این فرآوریشیوه ، نمیتوان «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، «برده» ، و یا «رعیت» را یافت.
خویشفرماها ، به دو شیوه میتوانند «کنشگریِ سودآورشی» (فعالیتِ اقتصادی) خود را انجام بدهند:
1- در همیارش (تعاون) با خویشفرمایانِ دیگر
مانندِ اینکه «دو» ، «چند» ، «چندین» یا «صدها» خویشفرما ، سرمایه‌هایِ خودشان را روی هم بگذارند ، و در همیارش (تعاون) با هم ، نهادِ سودآورشیِ (موسسهء اقتصادیِ) خود را برپا (تاسیس) کنند ، و کار کردن در «رسه‌داریِ همیارشیِ خویشفرمائی» (شرکتِ تعاونیِ خویشفرمائی) خود را آغاز کنند ؛ و ارزشی که فرآوری (تولید) میشود را ، درخور (متناسب) با اندازهء «سرمایه» و «کار» خود ، میانِ خود ، بخش (تقسیم) کنند.
(تک‌نفره) 2- یک‌تنه
مانند کسی که یک کارگاه یا فروشگاهِ کوچک را برپا می کند ، و خودش بتنهائی در کارگاه یا فروشگاهش ، به کار کردن می پردازد . از دیگر نمونه‌هایِ (مثال‌هایِ) «تک‌خویشفرمایان» ، میتوان از باره‌هایِ (مواردِ) زیر ، یاد کرد:
الف- تاکسی‌داری که هم دارای تاکسیِ خودش است ، و هم خود با این تاکسی ، به جابجا کردن شهروندان می پردازند.
ب- پزشکی که در درمانکدهء (مطب) خود ، بتنهائی به کار پزشکی می پردازد.
پ- اِندِزِدانی (مهندسی) که بتنهائی در دفترِ خود ، کار می کند.
ت- دادشناسی (وکیلی) که بتنهائی در دفتر خود ، کار می کند.
رونهیدنی (قابلِ توجه) است که اگر خویشفرمایان ، «یک» ، «چند» ، «چندین» یا «صدها» مزدبگیر را بکار‌بگمارند (استخدام بکنند) ، به مزدبگیردار {سرمایه دار} ، دگرش خواهند یافت (تبدیل خواهند شد).
____________________________________
درسته که در سالهایِ 633 تا 654 زادروزی (میلادی) ، قومی به «ایرانِ ساسانی» تاخت و قلمرویِ آنرا زورگیری (تسخیر) کرد ، و در این سرزمین ، فرآوریشیوهء (شیوهء تولید) «خویشفرمائیگرائی» را برچید ، و بجایِ آن ، «برده‌دارسالاری» را برپا کرد ؛ ولی خب چندین دهه هست که در سراسرِ جهان ، این فرآوریشیوه (شیوهء تولید) ، بگونه‌ای (بصورتی) بسیار مرزمند (محدود) ، باززنده‌سازی (احیا) شده است ؛ و پایابراین (بنابراین) ، در اینجا ، با بررسیِ «خویشفرمائیگرائیِ امروزین» ، ویژگی‌هایِ برجستهء آنرا ، بدست میدهم (ارائه میکنم):
«خویشفرمائیگرائی» ، فرآوریشیوه‌ای (تولیدی‌شیوه‌ای) است که در آن ، همهء «کنشگران سودآورشی» (فعالان اقتصادی) ، هم دارای «سرمایه» هستند ، و هم خودشان «کار» میکنند ؛ ولی کسی برایِ کسِ دیگری ، «کار» نمیکند ؛ و در آن ، نمیتوان بهره‌کشیِ «هومن از هومن» (انسان از انسان) را یافت . بواژگانی دیگر ، در این فرآوریشیوه ، نمیتوان «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، «برده» ، و یا «رعیت» را یافت.
خویشفرماها ، به دو شیوه میتوانند «کنشگریِ سودآورشی» (فعالیتِ اقتصادی) خود را انجام بدهند:
1- در همیارش (تعاون) با خویشفرمایانِ دیگر
مانندِ اینکه «دو» ، «چند» ، «چندین» یا «صدها» خویشفرما ، سرمایه‌هایِ خودشان را روی هم بگذارند ، و در همیارش (تعاون) با هم ، نهادِ سودآورشیِ (موسسهء اقتصادیِ) خود را برپا (تاسیس) کنند ، و کار کردن در «رسه‌داریِ همیارشیِ خویشفرمائی» (شرکتِ تعاونیِ خویشفرمائی) خود را آغاز کنند ؛ و ارزشی که فرآوری (تولید) میشود را ، درخور (متناسب) با اندازهء «سرمایه» و «کار» خود ، میانِ خود ، بخش (تقسیم) کنند.
(تک‌نفره) 2- یک‌تنه
مانند کسی که یک کارگاه یا فروشگاهِ کوچک را برپا می کند ، و خودش بتنهائی در کارگاه یا فروشگاهش ، به کار کردن می پردازد . از دیگر نمونه‌هایِ (مثال‌هایِ) «تک‌خویشفرمایان» ، میتوان از باره‌هایِ (مواردِ) زیر ، یاد کرد:
الف- تاکسی‌داری که هم دارای تاکسیِ خودش است ، و هم خود با این تاکسی ، به جابجا کردن شهروندان می پردازند.
ب- پزشکی که در درمانکدهء (مطب) خود ، بتنهائی به کار پزشکی می پردازد.
پ- اِندِزِدانی (مهندسی) که بتنهائی در دفترِ خود ، کار می کند.
ت- دادشناسی (وکیلی) که بتنهائی در دفتر خود ، کار می کند.
رونهیدنی (قابلِ توجه) است که اگر خویشفرمایان ، «یک» ، «چند» ، «چندین» یا «صدها» مزدبگیر را بکار‌بگمارند (استخدام بکنند) ، به مزدبگیردار {سرمایه دار} ، دگرش خواهند یافت (تبدیل خواهند شد).
۱.۰k
۱۵ فروردین ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.