" آدم، کسی برای نجات تو نمی آید..

" آدم، کسی برای نجات تو نمی آید..
به گونه ای به ما آموخته اند که همیشه شخص دیگری
باید باشد و بیاید و دست مارا بگیرد..
و بگوید: سلام، من منجی تو هستم تا از زمین بلندت کنم.
چرا منتظر شاهزاده ای سوار بر اسب سفید ماندی؟!
من به تو قول می‌دهم نیازی به او نداری.
بیشتر ما ناآگاهانه منتظر چیزی یا کسی هستیم
که نجاتمان دهد، اما من به شما می‌گویم که..
هیچکس نمی‌آید؛ نه پدرتان، نه مادرتان،
نه برادری نه خواهری نه دوستی.
گرچه بیشتر ما فکر می‌کنیم اگر بیشتر صبر کنیم..
کسی قدم پیش می‌گذارد و نجاتمان می دهد.
اما حقیقت تلخ این است که هیچکس نمی‌تواند
راه مارا به جای ما بپیماید. اگر آنقدر شجاع باشیم
که امید به آمدن منجی را کنار بگذاریم.
و شروع به حرکت کنیم و در راه خود، خود قدم برداریم.
و مسئولیت زندگی و موفقیت خودمان را متقبل شویم.
و اتفاقات بد و خوب زندگی را گردن تقدیر نندازیم،
و وقت خود را صرف گول زدن ناخودآگاه خود نکنیم.
میتوانیم شاهد اتفاقات بهتری باشیم.
و در آخر جمله ای که ممکن است شنیده باشید؛
مردم به یک سر درد معمولی خود..
بیشتر از خبر مرگ شما اهمیت می دهند. "