عیدشان با خون، رنگی شد تا سفره های هفت سینمان رنگی باشد.

عیدشان با خون، رنگی شد تا سفره های هفت سینمان رنگی باشد.
به یاد آنها که بر ویلچر نشستند تا ما راحتتر به دید و بازدیدهای عید برویم .
به یاد آنها که گاز خردل و اعصاب چشیدند تا ما مزه خوراکی های عید را بهتر حس کنیم.
به یاد آنها که نفس هاشان شیمیایی شد،سرفه هاشان خشک و خونی و جسمشان ... تا ما هوای بهار را به راحتی استنشاق کنیم .
به یاد آنها که حسرت داشتن پدر یا پدری سالم بر دل فرزندانشان ماند تا بچه های دیگر و امروز نوه های دیگر شادمانه کودکی کنند.
به یاد آنها که نوعروسانشان در نوجوانی و جوانی بیوه شدند تا مردان دیگر راحتتر به رفاه خانواده خود بیندیشند .
به یاد آنها که تنها فرزند مادرشان بودند اما رفتند تا دستگیر مادر در آنسوی هستی باشند و نیز اینکه مادران دیگر قد رشید فرزندانشان را بنگرند. 
به یاد آنها که دانشگاه را رها کردند،نفر اول کنکور بودن را رها کردند،مهندسی و پزشکی را رها کردند تا دیگران در آن روزها و این روزها با خیالی آسوده تحصیل کنند. 
به یاد آنها که شهادت را بر تحصیل ترجیح دادند تا ما امروز مخترع و مکتشف و ... شویم .
به یاد آنها که موقع درد با انبردست دندانهایشان را می کشند...جانبازان اعصاب و روان.
به یاد آنها که دیروز ، قهرمانان توانای وطن بودند و امروز با جسمی شکسته جانبازان فراموش شده این دیارند.
او که این همه افتخارات را در پرونده دارد امروز غریب و تنهاست... آقا نباید که بیایی .....
تا وقتی که ما سربازانت را تنها گذاشتیم نباید که بیایی ......