عبور میکنم هر روز از نیمکت های خالی پارک طوری که انگار کسی در نیمکت های آخر انتظارم را می کشد به آن جا میرسم باید وانمود کنم که باز هم دیر رسیده ام ...
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.