عاشقانه

با  "همین دست" ،  به دستان تو عادت كردم
این گناه است ؛  ولی    جانِ تو   عادت كردم . . .
جا برای مَنِ گنجشک   زیاد است ، ولی
به درختانِ خیابانِ تو    عادت ڪردم . . .
گرچه گلدانِ من از خشك شدن می‌ترسد
به تَهِ خالیِ لیوانِ تو    عادت كردم  . . .
دستم اندازه‌ی   "یك لمسِ بهاری"   سبز است
بَس‌ كه بی‌ پرده  به دستان تو عادت كردم . . .
مانده‌ام آخَرِ این شعر     چه باشد      انگار ؛
به ندانستنِ پایان تو    عادت كردم . . .