مصطفی فقط نوزده سال داشت اما تیراندازی اش بیست بود. او هر

مصطفی فقط نوزده سال داشت اما تیراندازی اش بیست بود. او هر روز تفنگ اسنایپر خود را به دوش می گرفت و در تاریکی شب بهترین نقطه را برای شکار یک روز کامل انتخاب می کرد. یک تیرش هم به خطا نمی رفت و پس از غروب خورشید پیروزمندانه به مقر باز می گشت. پوکه هایش را روی صندوق چوبی مهمات ردیف می کرد و به همان تعداد فشنگ برمی داشت.
عراقی ها هیچ چاره ای برایش نداشتند. هرگاه یک افسر عراقی مورد هدف تک تیرانداز ایرانی قرار می گرفت، اسیران ایرانی را به باد کتک می گرفتند و می پرسیدند؛ نام این تک تیرانداز شما چیست ؟ آنها هم به ناچار می گفتند مصطفی، مصطفی مدهنی.
یک روز مصطفی در تک عراقی ها به سختی مجروح شد . پیکر نیمه جانش را از روی اتیکت شناسایی کردند و کشان کشان با بدترین وضع به اردوگاه موصل بردند.
مصطفی تمام بدنش از ترکش ها تکه تکه و ریش ریش شده بود اما هنوز سر به تن داشت و نگاهش پر از غرور ایرانی بود.
افسران عراقی با اره برقی در برابر چشم خیس اسیران ایرانی سر از تن این سردار جوان جدا کردند. سال ها پیش از داعش، بعثی ها با اره برقی آشنا بودند و باجوانان ما اینگونه کردند! زیرا سربلندی را برنمی تافتند.
سردادن فقط در شعار نیست سر دادن هنر سرداران ایرانی است ، سردادن رمز ماندگاری ایران ماست.
#واحدتقی_زاده