من به تاریکی شب

من به تاریکی شب
که پر از بی‌خوابی‌ست
به هیاهوی پُرابهام امیدی واهی
نبض سرمای زمستانِ سکوت
و به ولگردیِ تنهایی بی‌پایانم
در غیاب تو و خورشید و بهار..
من نمی‌اندیشم

من به یکرنگی شب
به هم‌آغوشی مهتاب و سحر
من به زیبایی صبح
اولین بوسه‌ی پروانه به گل
رقص و طنازی نیلوفر مردابِ زلال
صوت آواز دو تا قمری شاد
من به دیوانگی قاصدکی در دل دشت
و به پرواز خیالم تا تو..

من
به لبخند تو می‌اندیشم
و جهانی که پس از خنده‌ی تو
مثل این شعر خیال انگیز است!

#بهنام_محبی_فر