خانه ام ابریست

خانه‌ام ابریست
یکسره روی زمین ابریست با آن.

از فراز ِ گردنه  ،
خُرد و خراب و مست
باد می‌پیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من..

آی نی‌زن که تو را
آوای نی برده‌ ست دور از ره ، کجایی؟

خانه‌ام ابریست اما
ابر بارانش گرفته‌ست...

در خیال ِ روزهای روشنم
کز دست رفتندَم،
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره ،

و همه دنیا خراب و خُرد از باد است،
و به ره، نی‌زن که دائم می‌نوازد نی،
در این دنیای ِ ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش...

#نیما_یوشیج