*

*
*
ما آدمها ...
همیشه خوب را برای یافتن خوبترین رها میکنیم..
گول میخوریم و بدترین خود را جایگزین خوب ترین می کند ...
غافل از اینکه خوب ،همانیست که وقتی از همه چیز و همه کس بریدی یادش می افتی..
همان کسی که که هرروز حالت را میپرسد و تو سرسری میگویی خوبم...
همان کسی که تو حضورش را همیشه دیدی و حس کردی اما ساده گذشتی...
همان کسی که وقتی که کم حوصله ای زمین و زمان را به هم میدوزد تا تو لبخند بزنی...
خوب همان کسی است که بی منت تو را دوست دارد...
که تو صدبار دست رد به سینه اش میزنی اما یکبار هم خواهشت را رد نمیکند...
خوب همانیست که طاقت قهر ندارد...
میگوید قهر اما دلش دوری ات را تاب نمی اورد...
خوب همانیست که همه احساسش را خرج تو و اطرافیانش میکند...
خوب همانیست که به جرم احساسش هرلحظه غرورش را میشکنی
دلش را میشکنی
و او دم نمیزند...
کجا با این عجله ؟! لحظه ای درنگ کن
خوبی ها همیشه نمی ماند ....
شاید گم شود ، برود ، اصلا نباشد
و هرگز تکرار نمیشود ...
و تو...... مبادا از دستش بدهی... خوبهای اطرافمان را حفظ کنیم با تمام ع ش ق