شاهنامه رازنماد جمشید
#شاهنامه#رازنماد#جمشید
#جمشید- تابش ناز و کام
د- پزشکی و درمان(۱)
چو بان و چو کافور و چون مشک ناب،
چو عود و چو عنبر، چو روشن‌گلاب؛
پزشکی و درمان هر دردمند،
در تندرستی و راه گُزند،
هم این رازها کرد نیز آشکار؛
جهان را نیامد چُن او خواستار!
نیاکان در روزگار جمشید، دانستند که گیاهان سرچشمه درمانند! در نامه‌های پهلوی از گیاه یا ایزد «هوم» سخن می‌رود(پهلوی:hom، اوستایی:haoma و سانسکریت:suma)! در اوستا از او ستایش شده که دشمنان را دور می‌سازد(یسنه۹ بند ۲۴)، از آن پرهیزگاران است (یسنه۱۰، بند ۱۶)، درمان بخش است(یسنه۱۰ بندهای ۹ و ۷) از او باده‌ای می‌آید که مستی ندارد ولی شادی‌بخش است و رامش و راستی می‌آورد و درویش را توانگر می‌سازد! باید بر او نماز برد(یسنه۱۰ بندهای۸ و۱۳)، بر البرز می‌روید سرور گیاهان است و آورنده بی‌مرگی (امرداد– بندهشن- بهار۱۱۶)!
در اوستا، ویونگهان(=برهنه تن) نخستین کس بود که هوم را افشرد! هاونهای سنگی بازمانده از نیاکان نشان می‌دهد که ساییدن گیاهان دارویی(هوم) از دیرباز روایی داشته!
«هوم» را همانا گیاه دارویی «افدرا» می‌دانند که در ایران، افغانستان، پاکستان و هند می‌روید.
#جمشید- تابش ناز و کام
د- پزشکی و درمان(۲)
واژه پهلوی «داروگ» که به همین گویش در زبان لاتین droga و در انگلیسی drug و در فرانسه drogue ، و اسپانیایی droga و آلمانی droge و ... گفته می‌شود خود گواه آن است که «دارو» را ایرانیان شناختند و امروز نیز برترین خاستگاه گیاهان دارویی یا داروهای گیاهی سرزمینهای ایرانی باستان است!
از سویی واژه «مَد/مَذ» در اوستا برابر مَستی و سرخوشی است و به مانای بهبود دادن و درمان (به سرخوشی و شادی برگرداندن!) نیز به کار می رفته در زبانهای اروپایی به medicin دگریده و فرنام «پزشک» که امروزه به با تلاش پارسی دوستان جایگزین واژه های بیگانه «دکتر» و «طبیب» شده در اوستایی «بَ اِ شَ زَ» بوده که «بَ اِشَ» برابر دردو رنج و «زَ» ریشه واژه «زدن» است! زدن یا از میان بردن درد ورنج، کار درمانگر است!
گیراست که در ایران باستان پزشکان ویژه‌کار(متخصص) بودند! داروپزشک و کاردپزشک و دام‌پزشک و دات‌پزشک (پزشک قانونی) و مانتره‌پزشک (روان درمانگر) داشتیم!
تو این را دروغ و فسانه مدان
به یک سان رَوِشنِ زمانه مدان
از او هرچه اندرخورد با خرد
دگر بر ره رمز معنی برد!
یاری نامه ها:
۱- پژوهشی در اساطیر ایران – شادروان استاد مهرداد بهار
۲- داستان ایران – استاد فریدون جنیدی
۳- بندهشن – شادروان استاد مهرداد بهار
4- https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%88%D9%85
دنباله دارد!
@ShahnamehToosi
#جمشید- تابش ناز و کام
د- پزشکی و درمان(۱)
چو بان و چو کافور و چون مشک ناب،
چو عود و چو عنبر، چو روشن‌گلاب؛
پزشکی و درمان هر دردمند،
در تندرستی و راه گُزند،
هم این رازها کرد نیز آشکار؛
جهان را نیامد چُن او خواستار!
نیاکان در روزگار جمشید، دانستند که گیاهان سرچشمه درمانند! در نامه‌های پهلوی از گیاه یا ایزد «هوم» سخن می‌رود(پهلوی:hom، اوستایی:haoma و سانسکریت:suma)! در اوستا از او ستایش شده که دشمنان را دور می‌سازد(یسنه۹ بند ۲۴)، از آن پرهیزگاران است (یسنه۱۰، بند ۱۶)، درمان بخش است(یسنه۱۰ بندهای ۹ و ۷) از او باده‌ای می‌آید که مستی ندارد ولی شادی‌بخش است و رامش و راستی می‌آورد و درویش را توانگر می‌سازد! باید بر او نماز برد(یسنه۱۰ بندهای۸ و۱۳)، بر البرز می‌روید سرور گیاهان است و آورنده بی‌مرگی (امرداد– بندهشن- بهار۱۱۶)!
در اوستا، ویونگهان(=برهنه تن) نخستین کس بود که هوم را افشرد! هاونهای سنگی بازمانده از نیاکان نشان می‌دهد که ساییدن گیاهان دارویی(هوم) از دیرباز روایی داشته!
«هوم» را همانا گیاه دارویی «افدرا» می‌دانند که در ایران، افغانستان، پاکستان و هند می‌روید.
#جمشید- تابش ناز و کام
د- پزشکی و درمان(۲)
واژه پهلوی «داروگ» که به همین گویش در زبان لاتین droga و در انگلیسی drug و در فرانسه drogue ، و اسپانیایی droga و آلمانی droge و ... گفته می‌شود خود گواه آن است که «دارو» را ایرانیان شناختند و امروز نیز برترین خاستگاه گیاهان دارویی یا داروهای گیاهی سرزمینهای ایرانی باستان است!
از سویی واژه «مَد/مَذ» در اوستا برابر مَستی و سرخوشی است و به مانای بهبود دادن و درمان (به سرخوشی و شادی برگرداندن!) نیز به کار می رفته در زبانهای اروپایی به medicin دگریده و فرنام «پزشک» که امروزه به با تلاش پارسی دوستان جایگزین واژه های بیگانه «دکتر» و «طبیب» شده در اوستایی «بَ اِ شَ زَ» بوده که «بَ اِشَ» برابر دردو رنج و «زَ» ریشه واژه «زدن» است! زدن یا از میان بردن درد ورنج، کار درمانگر است!
گیراست که در ایران باستان پزشکان ویژه‌کار(متخصص) بودند! داروپزشک و کاردپزشک و دام‌پزشک و دات‌پزشک (پزشک قانونی) و مانتره‌پزشک (روان درمانگر) داشتیم!
تو این را دروغ و فسانه مدان
به یک سان رَوِشنِ زمانه مدان
از او هرچه اندرخورد با خرد
دگر بر ره رمز معنی برد!
یاری نامه ها:
۱- پژوهشی در اساطیر ایران – شادروان استاد مهرداد بهار
۲- داستان ایران – استاد فریدون جنیدی
۳- بندهشن – شادروان استاد مهرداد بهار
4- https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%88%D9%85
دنباله دارد!
@ShahnamehToosi
۳.۵k
۳۰ دی ۱۴۰۰
