عاشقانه

غزل بهانه می شود ، سیاه مشق دفترم
سیاه می نویسمت ، در این وداع آخرم
گناه من در این زمان شکستن سکوت بود
نه میرسد به باورت نه میرسد به باورم
هنوز پشتم از غم زمانه تیر می کشد
به جرم دلنوشته ها بریده می شود سرم
مرا دوباره زندگی بکام مرگ می کشد
و این سکوت لعنتی گرفته راه حنجرم
نه بیم دارم از کسی نه می هراسم از شما
سکوت  میکنم فقط ، به احترام مادرم