عاشقانه

دردے و ، درجان نشستی... ازچه یارم نیستی
آتشے درجان شب بوها ،بهارم نیستی
پنجه برغم می‌زند انگشتهایم بے صدا
ساز ناسازمنے دمسازِ تارم نیستی
من پراز احساسم وتو تڪه سنگے سردوسخت
خوب میدانے ڪه از ایل وتبارم نیستی
من براے دیدنت هرشب قیامت میشوم
زمهریرے ...دوزخِ من، ازچه نارم نیستی
مثل باد از ڪوچه هاے شهر رفتے ناگهان
درد دارد اینڪه حتے درغبارم نیستی
هستے اما نیستے بے عشق ایجان چیستی؟
ماه تابان منے ودر مدارم نیستی
ڪوپه ڪوپه مے روے از ریل‌هاے روح من
باڪه ره طے میڪنے ڪه همقطارم نیستی
مثل خشخاش تنت این شهر هم آلوده شد
خوشه خوشه مستے و اصلا خمارم نیستی
سیل بنیان ڪن شدم ازبسڪه باریدم تورا
در مهار چشمهاے  بے گدارم نیستی
باپرو بالے شڪسته درقفس ڪز ڪرده ام
مے برم سر زیر پر،، حالا ڪه یارم نیستی